( صفت ) آنچه که نقش شیر بر آن مصور باشد ( درفش علم ) .
شیر پیکر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شیرپیکر. [ پ َ / پ ِ ک َ ] ( ص مرکب ) شیربرز. شیراندام. صاحب پیکری شیرمانند. دارای پیکری چون شیر نیرومند و درشت. ( از یادداشت مؤلف ). || کنایه از قوی و بسیار نیرومند و بزرگ. ( یادداشت مؤلف ) :
دشمن سگ نهاد فعل سگی
بر شه شیرپیکر اندازد.
روی عرب است و پشت لشکر.
ملک بود و ملک باشد گران خیز.
- شیرپیکر درفش ؛ درفش شیرپیکر. اختر و عَلَمی که تصویر شیر بر آن باشد :
یکی شیرپیکر درفش بنفش
درفشان گهر در میان درفش.
بر آن غیبه رنگ خورده بنفش.
بداد و سپهبدْش فرمود نام.
ز سایه علم شیرپیکرت نه عجب
که لرزه بر تن شیران فتد چو شیر علم.
بر او حمله ای برد چون شیر مست
یکی گرزه شیرپیکر بدست.
دشمن سگ نهاد فعل سگی
بر شه شیرپیکر اندازد.
خاقانی.
کاین شاهسوار شیرپیکرروی عرب است و پشت لشکر.
نظامی.
اگرچه شیرپیکر بود پرویزملک بود و ملک باشد گران خیز.
نظامی.
|| دارای تصویر شیر.- شیرپیکر درفش ؛ درفش شیرپیکر. اختر و عَلَمی که تصویر شیر بر آن باشد :
یکی شیرپیکر درفش بنفش
درفشان گهر در میان درفش.
فردوسی.
به چنگ اندرون شیرپیکر درفش بر آن غیبه رنگ خورده بنفش.
فردوسی.
دگر شیرپیکر درفشی به سام بداد و سپهبدْش فرمود نام.
اسدی.
- علم شیرپیکر؛ درفش شیرپیکر. اختری که بر آن عکس شیر باشد : ز سایه علم شیرپیکرت نه عجب
که لرزه بر تن شیران فتد چو شیر علم.
سعدی.
- گرزه شیرپیکر؛ گرزی که همانند شیر ساخته شده باشد : بر او حمله ای برد چون شیر مست
یکی گرزه شیرپیکر بدست.
نظامی.
کلمات دیگر: