نظر کردن . نگاه انداختن
نگاه باختن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نگاه باختن. [ ن ِ ت َ ] ( مص مرکب ) نظر کردن. نگاه انداختن :
ز سیرآهنگی آن نغمه مست از جای برجستم
به هر جانب نگاهی باختم از روی حیرانی.
ز سیرآهنگی آن نغمه مست از جای برجستم
به هر جانب نگاهی باختم از روی حیرانی.
حکیم ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: