بوکارامانگا (به اسپانیایی: Bucaramanga)، مرکز سانتاندر در کشور کلمبیا می باشد.
بخش ۱۲ یا کابثرا دل ایانو (Cabecera del Llano)
بخش ۱۳ یا مرکزی شرقی (Centro Oriental)
بخش ۱۵ یا مرکزی (Centro)
بخش ۵ یا گارسیا روبیرآ (García Rovira)
بخش ۷ یا ثیودادلّا (La Ciudadela)
بخش ۶ یا کونکوردیا (La Concordia)
بخش ۹ یا پدرگوسا (La Pedregosa)
بخش ۱۶ یا لاگوس دل کاثیکه (Lagos del Cacique)
بخش ۱۴ یا مورّریکو (Morrorico)
بخش ۱۷ یا موتیس (Mutis)
بخش ۲ یا شمال شرقی (Nororiental)
بخش ۱ یا شمالی (Norte)
بخش ۴ یا غربی (Occidental)
بخش ۱۰ یا پروونثا (Provenza)
بخش ۳ یا سان فرانسیسکو (San Francisco)
بخش ۱۱ یا جنوبی (Sur)
بخش ۸ یا جنوب شرقی (Suroriental)
این شهر هفتمین ناحیه شهری پر جمعیت کلمبیا محسوب شده و بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۵ جمعیتی معادل ۵۵۳۰۴۶ نفر و با احتساب سایر نواحی شهری ۹۷۹۰۴۰ نفر را داراست. جمعیت این ناحیه از دهه ۱۹۶۰ رشد شدیدی به خصوص در نواحی شهری داشته است.
در دهه اخیر، صنایع محلی، به خصوص پارچه و کفش، کشمکش زیادی در مقابله با واردات قانونی و قاچاق پیدا کردهاند. این شهر مرکز انستیتوی نفت کلمبیا (ICP)، شاخه تحقیقاتی کمپانی نفتی ایالتی (Ecopetrol) و کمپانی گاز طبیعی کلمبیا (Ecogas) می باشد.
خیرون اولین و پراهمیتترین شهری است که توسط استعمارگران اسپانیایی در این ناحیه ایجاد گردید و بوکارامانگا که در سال ۱۶۲۲ ایجاد شد تا اوایل دهه ۱۸۶۰ نتوانست از لحاظ جمعیت یا اهمیت اقتصادی بر شهر خیرون پیشی بگیرد. در سال های دهه ۱۸۶۰ تا ۱۸۷۰ این شهر تعدادی تاجر و ماجراجوی آلمانی را که مشهورترینشان فردی به نام گئورگ ون لنگرک بود را جذب خود ساخت و سرانجام کشمکش و بحران بین مهاجرین جدید و تجار محلی در سال ۱۸۷۹ زبانه کشید. در پی سازماندهی مجدد سیاسی در سال ۱۸۸۶، بوکارامانگا جایگزین شهر سوکوررو، به عنوان مرکز بخش گردید. این ناحیه در پی جنگهای شهری سال های ۱۹۰۲-۱۸۹۹ که به جنگ هزار روزه مشهور است، به ویرانی کشیده شد و بدینسان رشد بوکارامانگا تقریباً در اوایل نیمه اول قرن بیستم صورت گرفت.
بخش ۱۲ یا کابثرا دل ایانو (Cabecera del Llano)
بخش ۱۳ یا مرکزی شرقی (Centro Oriental)
بخش ۱۵ یا مرکزی (Centro)
بخش ۵ یا گارسیا روبیرآ (García Rovira)
بخش ۷ یا ثیودادلّا (La Ciudadela)
بخش ۶ یا کونکوردیا (La Concordia)
بخش ۹ یا پدرگوسا (La Pedregosa)
بخش ۱۶ یا لاگوس دل کاثیکه (Lagos del Cacique)
بخش ۱۴ یا مورّریکو (Morrorico)
بخش ۱۷ یا موتیس (Mutis)
بخش ۲ یا شمال شرقی (Nororiental)
بخش ۱ یا شمالی (Norte)
بخش ۴ یا غربی (Occidental)
بخش ۱۰ یا پروونثا (Provenza)
بخش ۳ یا سان فرانسیسکو (San Francisco)
بخش ۱۱ یا جنوبی (Sur)
بخش ۸ یا جنوب شرقی (Suroriental)
این شهر هفتمین ناحیه شهری پر جمعیت کلمبیا محسوب شده و بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۵ جمعیتی معادل ۵۵۳۰۴۶ نفر و با احتساب سایر نواحی شهری ۹۷۹۰۴۰ نفر را داراست. جمعیت این ناحیه از دهه ۱۹۶۰ رشد شدیدی به خصوص در نواحی شهری داشته است.
در دهه اخیر، صنایع محلی، به خصوص پارچه و کفش، کشمکش زیادی در مقابله با واردات قانونی و قاچاق پیدا کردهاند. این شهر مرکز انستیتوی نفت کلمبیا (ICP)، شاخه تحقیقاتی کمپانی نفتی ایالتی (Ecopetrol) و کمپانی گاز طبیعی کلمبیا (Ecogas) می باشد.
خیرون اولین و پراهمیتترین شهری است که توسط استعمارگران اسپانیایی در این ناحیه ایجاد گردید و بوکارامانگا که در سال ۱۶۲۲ ایجاد شد تا اوایل دهه ۱۸۶۰ نتوانست از لحاظ جمعیت یا اهمیت اقتصادی بر شهر خیرون پیشی بگیرد. در سال های دهه ۱۸۶۰ تا ۱۸۷۰ این شهر تعدادی تاجر و ماجراجوی آلمانی را که مشهورترینشان فردی به نام گئورگ ون لنگرک بود را جذب خود ساخت و سرانجام کشمکش و بحران بین مهاجرین جدید و تجار محلی در سال ۱۸۷۹ زبانه کشید. در پی سازماندهی مجدد سیاسی در سال ۱۸۸۶، بوکارامانگا جایگزین شهر سوکوررو، به عنوان مرکز بخش گردید. این ناحیه در پی جنگهای شهری سال های ۱۹۰۲-۱۸۹۹ که به جنگ هزار روزه مشهور است، به ویرانی کشیده شد و بدینسان رشد بوکارامانگا تقریباً در اوایل نیمه اول قرن بیستم صورت گرفت.
wiki: بوکارامانگا