دست نابرده. [ دَ ب ُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) سالم. مصون از تصرف. دست نخورده : ز گنجش یکی بهره برداشتم دگر دست نابرده بگذاشتم. ( گرشاسبنامه ص 315 ) .
نابرده دست ؛ دست نبرده. دست نزده : نهفته همه بوم گنج من است نیاکان بدو هیج نابرده دست. فردوسی. بدین درج و این قفل نابرده دست نهفته بگوئید چیزی که هست. فردوسی.
دست ناکرده. [ دَ ک َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) دست نخورده. بکر. دوشیزه. به مُهر : دست ناکرده چندگونه کنیز خلخی دارد و خطائی نیز. نظامی. دست ناکرده دلستانی چند بکر چون روی غنچه زیر پرند. نظامی.