مترادف محبس : بازداشتگاه، بند، بندیخانه، دوستاق، دوستاق خانه، زندان، سجن، سلول، سیاه چال
برابر پارسی : زندان، بازداشتگاه، بند
محبس
مترادف محبس : بازداشتگاه، بند، بندیخانه، دوستاق، دوستاق خانه، زندان، سجن، سلول، سیاه چال
برابر پارسی : زندان، بازداشتگاه، بند
فارسی به انگلیسی
jail, prison
prison
فارسی به عربی
سجن
مترادف و متضاد
دوزخ، جهنم، محبس
حبس، زندان، محبس
حبس، زندان، محبس
زندان، محبس، سیاه چال، مزبله دان
زندان، محبس
حبس، زندان، محبس
فرهنگ فارسی
زندان، محابس جمع
( اسم ) زندان بازداشتگاه : اول محبس و زندانی که بقم بوده است حجره ای بوده از سرای یزد که آن دیوان بوده ... جمع : محابس .
حبس شده
( اسم ) زندان بازداشتگاه : اول محبس و زندانی که بقم بوده است حجره ای بوده از سرای یزد که آن دیوان بوده ... جمع : محابس .
حبس شده
فرهنگ معین
(مَ بَ ) [ ع . ] (اِ. ) زندان . ج . محابس .
لغت نامه دهخدا
محبس . [ م ُ ح َب ْ ب ِ ] (ع ص ) کسی که مِحبَس (پرده ٔ بانقش ) را به روی فراش میگستراند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || حبس کننده ٔ عین و تسبیل کننده ٔ ثمره در راه خدا. واقف . || وقف کننده . (ناظم الاطباء). || بندکننده . بازداشت کننده . (منتهی الارب ). حبس کننده . (ناظم الاطباء).
محبس . [ م ُ ب ِ ] (ع ص ) کسی که در زندان می اندازد. || کسی که در راه خدا وقف میکند. (ناظم الاطباء).
محبس . [ م ُ ح َب ْ ب َ ] (ع ص )حبس شده . زندانی . در بند و قید. محبوس :
در دام توعاشقان گرفتار
در بند تو دوستان محبس .
در دام توعاشقان گرفتار
در بند تو دوستان محبس .
سعدی .
محبس. [ م ِ ب َ ] ( ع اِ ) پرده ای با نقش که بر روی چیزها کشند. || جامه ای که بر روی فراش انداخته بر آن به خواب روند. ( منتهی الارب ). چادر شب. || جامه گردپوش. حبس الفراش بالمحبس ؛ پوشید فرش را به گردپوش. ( منتهی الارب ).
محبس. [ م ُ ب َ ] ( ع ص ) اسبی که آن را در راه خدا وقف گردانند. ( منتهی الارب ). || در زندان کرده شده. ( ناظم الاطباء ).
محبس. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص ) کسی که در زندان می اندازد. || کسی که در راه خدا وقف میکند. ( ناظم الاطباء ).
محبس. [ م ُ ح َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) کسی که مِحبَس ( پرده بانقش ) را به روی فراش میگستراند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || حبس کننده عین و تسبیل کننده ثمره در راه خدا. واقف. || وقف کننده. ( ناظم الاطباء ). || بندکننده. بازداشت کننده. ( منتهی الارب ). حبس کننده. ( ناظم الاطباء ).
محبس. [ م َ ب َ ] ( ع مص ) حبس کردن. حبس. بازداشت و بند کردن کسی را. ( از منتهی الارب ).
محبس. [ م َ ب َ ] ( ع اِ ) بند و قید. ( منتهی الارب ). زندان و قید و بند. ( ناظم الاطباء ). زندان. ( مهذب الاسماء ). جای بازداشت. حبس. دوستاقخانه. دوستاخانه. بند. سجن. دوستاق. دوستاخ. جای حبس و زندان. ( غیاث ). ج ، محابس : ایشان را نظری بر محبس او افتاد و بر حالت وی رقت آوردند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 315 ).
مشورت می کرد شخصی با کسی
کز تردد وارهد وز محبسی.
محبس. [ م ُ ح َب ْ ب َ ] ( ع ص )حبس شده. زندانی. در بند و قید. محبوس :
در دام توعاشقان گرفتار
در بند تو دوستان محبس.
محبس. [ م ُ ب َ ] ( ع ص ) اسبی که آن را در راه خدا وقف گردانند. ( منتهی الارب ). || در زندان کرده شده. ( ناظم الاطباء ).
محبس. [ م ُ ب ِ ] ( ع ص ) کسی که در زندان می اندازد. || کسی که در راه خدا وقف میکند. ( ناظم الاطباء ).
محبس. [ م ُ ح َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) کسی که مِحبَس ( پرده بانقش ) را به روی فراش میگستراند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || حبس کننده عین و تسبیل کننده ثمره در راه خدا. واقف. || وقف کننده. ( ناظم الاطباء ). || بندکننده. بازداشت کننده. ( منتهی الارب ). حبس کننده. ( ناظم الاطباء ).
محبس. [ م َ ب َ ] ( ع مص ) حبس کردن. حبس. بازداشت و بند کردن کسی را. ( از منتهی الارب ).
محبس. [ م َ ب َ ] ( ع اِ ) بند و قید. ( منتهی الارب ). زندان و قید و بند. ( ناظم الاطباء ). زندان. ( مهذب الاسماء ). جای بازداشت. حبس. دوستاقخانه. دوستاخانه. بند. سجن. دوستاق. دوستاخ. جای حبس و زندان. ( غیاث ). ج ، محابس : ایشان را نظری بر محبس او افتاد و بر حالت وی رقت آوردند. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 315 ).
مشورت می کرد شخصی با کسی
کز تردد وارهد وز محبسی.
مولوی.
اول محبس و زندانی که به قم بوده است ، حجره ای بوده از سرای یزد که آن دیوان بوده است. ( تاریخ قم ص 40 ).محبس. [ م ُ ح َب ْ ب َ ] ( ع ص )حبس شده. زندانی. در بند و قید. محبوس :
در دام توعاشقان گرفتار
در بند تو دوستان محبس.
سعدی.
محبس . [ م َ ب َ ] (ع اِ) بند و قید. (منتهی الارب ). زندان و قید و بند. (ناظم الاطباء). زندان . (مهذب الاسماء). جای بازداشت . حبس . دوستاقخانه . دوستاخانه . بند. سجن . دوستاق . دوستاخ . جای حبس و زندان . (غیاث ). ج ، محابس : ایشان را نظری بر محبس او افتاد و بر حالت وی رقت آوردند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 315).
مشورت می کرد شخصی با کسی
کز تردد وارهد وز محبسی .
اول محبس و زندانی که به قم بوده است ، حجره ای بوده از سرای یزد که آن دیوان بوده است . (تاریخ قم ص 40).
مشورت می کرد شخصی با کسی
کز تردد وارهد وز محبسی .
مولوی .
اول محبس و زندانی که به قم بوده است ، حجره ای بوده از سرای یزد که آن دیوان بوده است . (تاریخ قم ص 40).
محبس . [ م َ ب َ ] (ع مص ) حبس کردن . حبس . بازداشت و بند کردن کسی را. (از منتهی الارب ).
محبس . [ م ِ ب َ ] (ع اِ) پرده ای با نقش که بر روی چیزها کشند. || جامه ای که بر روی فراش انداخته بر آن به خواب روند. (منتهی الارب ). چادر شب . || جامه ٔ گردپوش . حبس الفراش بالمحبس ؛ پوشید فرش را به گردپوش . (منتهی الارب ).
محبس . [ م ُ ب َ ] (ع ص ) اسبی که آن را در راه خدا وقف گردانند. (منتهی الارب ). || در زندان کرده شده . (ناظم الاطباء).
فرهنگ عمید
زندان.
جدول کلمات
ونگ
پیشنهاد کاربران
بندخانه ؛ محبس. زندان. ( ناظم الاطباء ) .
بازداشتگاه، بند، بندیخانه، دوستاق، دوستاق خانه، زندان، سجن، سلول، سیاه چال
نواخانه. [ ن َ ن َ / ن َ ن ِ] ( اِ مرکب ) زندان. ( غیاث اللغات ) ( انجمن آرا ) ( ناظم الاطباء ) ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) . بندی خانه. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ) . محبس. ( انجمن آرا ) :
ببوسی گرت عقل و تدبیر هست
ملکزاده را در نواخانه دست.
سعدی ( انجمن آرا ) .
ببوسی گرت عقل و تدبیر هست
ملکزاده را در نواخانه دست.
سعدی ( انجمن آرا ) .
کلمات دیگر: