خجستگی

میمنت فرخندگی مبارکی .

(خُ جَ تَ یا تِ ) (حامص . ) فرخندگی ، مبارکی .

خجستگی. [ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ] ( حامص ) میمنت. سعادت. نیک بختی. مبارکی. ( از ناظم الاطباء ). فرخی و فرخندگی.مبارکی. یمن : کس فرستاد که کودک را باز من آر حلیمه را سخت آمد از خجستگی و برکات پیغامبر علیه السلام که بخانه او پدید آمده بود گفت برکات و خجستگی او بخانه پدید آمده است. ( ترجمه طبری بلعمی ).
خلاف کردن اوسخت ناخجسته بود
مکن خلاف و دل از ناخجستگی برهان.آثار تازگی و نشان خجستگی
بر صورت مبارک او گشته آشکار.سلطان چون از حجره خاص بیرون آمدی نخست روی او را دیدی ، و مقصود سلطان آزمایش خجستگی دیدار او بود سخت خجسته آمد، چون بیرون آمدی از حجره چشم بروی افکندی ، هر مرادی داشتی آن روز حاصل شدی. ( نوروزنامه منسوب خیام ).
عیدت خجسته باد و تو اندر خجستگی
آیین عیدساخته و ساز عیدوار- بخجستگی ؛بمیمنت. بمبارکی. چون : بخجستگی و میمنت جشن عروسی... در بنده منزل برپاست.
|| ( اِ ) یمنه. ( دهار ). و آن نام گلی است.

خجسته بودن، میمنت، مبارکی: خلاف کردن او سخت ناخجسته بُوَد / مکن خلاف و دل از ناخجستگی بِرَهان (عنصری: ۲۱۴ ).

تیمن