پاتت لایو

پاتت لائو (به لائو: ປະເທດລາວ، به معنای ملت لائو) یک جنبش سیاسی کمونیست در میانهٔ سدهٔ بیستم در لائوس بود. این گروه پس از جنگ داخلی لائوس در ۱۹۷۵ به قدرت دست یافت. پاتت لائو همکاری نزدیکی با کمونیست های ویتنام داشت. در طول جنگ داخلی هم ارتش خلق ویتنام به جنبش پاتت لائو یاری می رساند . حتی آنان را رهبری می نمود.
ویتنام شمالی
اتحاد جماهیر شوروی
جمهوری سوسیالیستی اوکراین شوروی
متحدان غیر دولتی:
مخالفان غیر دولتی:
بخش سیاسی پاتت لائو، حزب خلق لائو نام داشت که از سال ۱۹۷۲ حزب انقلابی خلق لائوس (به لائو: Neo Lao Hak Xat) خوانده می شود.

پاتِت لائو (Pathet Lao)
حزب سیاسی ملی گرای چپ و سازمانی انقلابی در لائوس، فعّال از حدود ۱۹۵۰ تا میانۀ دهۀ ۱۹۷۰. در جریان رقابت قدرت های بزرگ برای به دست گرفتن کنترل امور در هندوچین، فعالیت های پاتت لائو با تعارض های دامنه دارتری گره خورد. در پایان جنگ جهانی دوم، برقراری دوبارۀ نظارت فرانسه در امور لائوس با مخالفت نیروهای ملی گرای لائوسی روبه رو شد. رهبران ملی گرا در بانکوک دولتی در تبعید تشکیل دادند. یکی از این رهبران ملی گرا شاهزاده سوپهانوئوونگ بود که، به رغم توافق دولت در تبعید با دولت فرانسه برای استقلال لائوس در چارچوب اتحادیۀ فرانسه، در تبعید باقی ماند و پاتت لائو را پایه گذاری کرد. در ۱۹۵۳، چریک های پاتت لائو به اتفاق ویت مین تهاجم مشترکی را به شمال لائوس صورت دادند و آن ناحیه را به مقر شورشیان تبدیل کردند. در کنفرانس ژنو (۱۹۵۴) نظارت پاتت لائو بر دو استان شمالی لائوس به رسمیت شناخته شد. وقتی که در ۱۹۵۶ ایالات متحد کوشید با اعطای کمک های اقتصادی و نظامی به دولت لائوس جای فرانسه را به عنوان قدرت غربی اصلی در منطقه بگیرد، بروز اختلافات داخلی به جنگ داخلی تمام عیاری انجامید. در زمان اعلام آتش بس ۱۹۷۳، پاتت لائو، و متحدان ویتنامی اش، کنترل حدود دوسوم منطقۀ لائوس را در دست داشتند. با پیشروی نیروهای پاتت لائو به وین تیان در ۲۳ اوت ۱۹۷۵، پایتخت آزاد اعلام شد. در دسامبر همان سال، پاتت لائو «جمهوری دموکراتیک خلق لائوس» را تشکیل داد و سوپهانوئوونگ رئیس جمهور رژیم جدید کمونیستی شد.