تمیزدادن (غربال گری- به انگلیسی Screening) در اقتصاد روشی برای حل مشکل کژگزینی است که در شرایط اطلاعات نامتقارن به وجود می آید. افراد دارای اطلاعات کمتر به دنبال ایجاد مکانیزمی هستند که به وسیله آن افراد با اطلاعات بیشتر را از هم تمیز دهند (غربال کنند). تمیزدادن شاخه ای از نظریه قراردادهاست که از نظریه بازی ها برای تحلیل بهره می برد. تمیزدادن اولین بار توسط مایکل اسپنس در سال ۱۹۷۳ میلادی مطرح شد.به عنوان مثالی از تمیزدادن، یک شرکت بیمه رانندگی ممکن می تواند دو طرح را برای انتخاب پیشنهاد دهد: بدون معافیت با حق بیمه بالا، و با معافیت قابل توجه همراه با حق بیمه پایین. به این ترتیب افراد با توان رانندگی بالا طرح دوم و افراد با توانایی پایین طرح اول را انتخاب می کنند. به این ترتیب افراد دارای توانایی های مختلف از هم تمیز داده می شوند.
زمانی که اطلاعات پنهان در خریداران وجود داشته باشد، انگیزه غربال کردن آن ها با سهمیه بندی یا قیمت گذاری غیرخطی به وجود می آید. در تعادل تمیزدادن، مشتری با کمترین ارجحیت اثر خارجی منفی بر انواع با ارجحیت بیشتر اعمال می کند. تعادل غربالی معمولاً شرایط را بهتر می کند اما همواره این تعادل وجود ندارد.تمیزدادن تنها در صورتی ممکن است که شخصی که قرارداد پیشنهادی را ارائه می دهد بتواند:- حداقل یک متغیر اضافه را، علاوه بر قیمت، تعیین کند که بر مقدار حاشیه ای تمایل پرداخت افراد اثرگذار باشد.- خریداران را محدود به انتخاب بین حالت های مختلف از متغیرها کند.متغیرهای اضافه می توانند به عنوان مثال مقدار در تبعیض قیمت انحصاری، شمول بیمه، وثیقه در قرض دادن یا تولید در قراردادهای کار باشد.اگر این شرایط ارضا شوند و توابع تمایل به پرداخت یک بار همدیگر را قطع کنند، می توان فهرستی از قراردادها را طراحی کرد که هر نوع از افراد قراردادی را ترجیح دهد که برای او طراحی شده است.
در تمیزدادن رقابتی، بیش از یک غربال گر وجود دارد که با هم رقابت می کنند. در این حالت شرایط زیر وجود دارند:- تعادل ممکن است وجود نداشته باشد (در صورتی که سهم مشتری های با ریسک بالا کم باشد).- اگر تعادل وجود داشته باشد، جداساز است، به این معنی که افراد با نوع های مختلف پیشنهادهای مختلفی را برمی گزینند.- تمام رانت نصیب غربال گر می شود.- نوع بار ارجحیت بیشتر بدون تمیزدادن وضع بهتری خواهد داشت.
در تمیزدادن انحصاری، تنها یک غربال گر وجود دارد؛ بنابراین مسئله تبدیل به یک بیشینه سازی ساده تبدیل شده و دیگر دغدغه وجود نداشتن تعادل مطرح نیست. در این شرایط قرارداد بهینه نمی تواند تمام رفاه از همه نوع ها را جمع آوری کند.