شیرین نفس

خوش سخن و شیرین گفتار

شیرین نفس. [ ن َ ف َ ] ( ص مرکب ) خوش سخن. شیرین گفتار. ( یادداشت مؤلف ). شیرین سخن :
یکی گفت ازین نوع شیرین نفس
دراین شهر سعدی شناسیم و بس.بوی بهار آمد بنال ای بلبل شیرین نفس
ورپای بندی همچو من فریاد می کن در قفس. || خوش آواز. خوشخوان :
ای بلبل خوش سخن چه شیرین نفسی
سرمست هوا و پای بند هوسی.رجوع به مترادفات کلمه شود.