دیورتیکول

دیورتیکول (به انگلیسی: Diverticulum) در پزشکی به بیرون زدگیهای کوچک کیسه مانند در دیواره اندامها گفته می شود.
انمای باریم: برای این آزمایش، به بیمار انما داده می شود. تزریق مایع از طریق معقد به داخل راست روده (با یک مایع که باعث می شود روده بزرگ شما در اشعه X، نشان داده شود.)
کولونوسکپی: پزشک لوله ای را به همراه دوربین درون روده بیمار می فرستد. در این آزمایش بیمار توسط مواد بی حس کننده خواب آلوده می شود تا دردی احساس نکند.
سی تی اسکن: در این نوع آزمایش هم به کمک پرتوهای x کیسه های دستگاه گوارش را که احتمالا ملتهب شده اند مشاهده کند.
سیگموئیدوسکوپی: در این آزمایش نیز پزشک یک لوله را به همراه دوربین از طریق مقعد به داخل انتهایی ترین قسمت راست روده می فرستد تا بتواند آنجا را بررسی کند.
دیورتیکولهای متعدد در جدار روده بزرگ را دیورتیکولوز می نامند. دیورتیکول مری، دیورتیکول مثانه و دیورتیکول مکل نیز در انسان مشاهده می شود. دیورتیکولها یا کاذبند یا واقعی (جدار دیورتیکول داراری جدار عضلانی وادونتیس نیز می باشد).
دیورتیکول یک کیسه حباب مانند است که در اثر افزایش فشار داخل رودهٔ بزرگ و وارد شدن آن به جدار روده و ایجاد بیرون زدگی های بادکنک شکل نازک از میان بخش های ضعیف شدهٔ جدار روده بزرگ، پدید می آید. وجود این دیورتیکول ها را دیورتیکولوز گویند که در ۳۰ تا ۴۰ درصد افراد بالای ۵۰ سال ایجاد می شود و شیوع آن در دهه های بعد افزایش می یابد. در اکثر افراد دیورتیکول ها هرگز علامتی ایجاد نمی کنند. این عارضه ممکن است باعث انقباضات شکمی و درد در قسمت تحتانی شکم شود که تنها با دفع گاز یا حرکت روده برطرف می گردد.دو عارضهٔ اصلی دیورتیکولوز خونریزی و التهاب (دیورتیکولیت) است. خونریزی از دیورتیکول ها باعث دفع خون روشن همراه با مدفوع می شود و نشانگر این است که باید فوراً به پزشک مراجعه کنید. التهاب باعث درد شکمی حاد اغلب در قسمت تحتانی و چپ شکم می شود. پارگی دیورتیکول ها می تواند منجر به التهاب صفاق تهدیدکنندهٔ حیات گردد.
علت دقیقی برای این بیماری شناخته نشده است اما تا حدودی ارثی می باشد و طی مطالعات بر روی حیوانات و همچنین انسان علت این بیماری را یبوست مزمن و افزایش فشار داخل کولون طی مدت طولانی وابسته دانسته اند.رژیم های کم فیبر و کم حجم علاوه بر ایجاد یبوست، همچنین در دراز مدت سبب دیورتیکول می شود. به علت کم حجم بودن غذا، مواد زائد در قسمت سیگمویید روده بزرگ تجمع پیدا می کند و باعث افزایش فشار داخل لومن رودهٔ بزرگ می شود. در نهایت به علت فشار زیاد وارده، بافت پوششی داخل روده بزرگ به شکل کیسه هایی کوچک از دیواره روده بزرگ بیرون می زند.