دموستن

دموستن، دموستنس، دموستنیس، یا دیموستنیس (به یونانی: Δημοσθένης؛ به فرانسوی: Démosthène؛ ۳۸۴ – ۳۲۲ پیش از میلاد) دولتمردی برجسته و سخنرانی توانا در آتن در یونان باستان بود. او لکنت زبان داشته و برای رفع آن هنگام سخن گفتن دانهٔ شنی در دهان نگه می داشته است.
نویسندگان ویکی پدیای انگلیسی، Demosthenes. (نسخه ۲۴ مه ۲۰۰۷)
او که در چهار سده پیش از میلاد می زیست دانا به علم بدیع بود. سخنرانی های وی را خردمندانه و دلاورانه می دانند. نخستین سخنرانی وی در بیست سالگی ایراد شد. او در آغاز به خوانش سخنرانی های سخنرانان برجسته پیشین و پیشهٔ وکیلی پرداخت.
او در کنار پیشه حقوقی اش گرایش به دانش سیاست داشت. نخستین سخنرانی سیاسی او در ۳۵۴ پیش از میلاد انجام شد. وی پربارترین سال های زندگی خود را وقف ایستادگی و پدافند در برابر چیرگی جویی مقدونیه نمود. او کوشید تا سرافرازی را به آتن بازگرداند و هم شهریانش را در برابر فیلیپ دوم مقدونی، پادشاه مقدونیه، همبسته نماید؛ ولی در این راه ناکام ماند و فیلیپ در راستای گرایش به گسترش مرزهای جنوبی کشورش همهٔ دولت شهرهای یونانی را رام خود ساخت. با مرگ فیلیپ دموستن کوشش نمود تا آتنیان را بر مقدونیه بشوراند، ولی این شورش با واکنش تند اسکندر سوم، فرزند و جانشین فیلیپ، همراه بود. پس از اسکندر جانشین او آنتیپاتر با شورشی همانند شورش های پیشین دموستن روبروشد و سپاهیانش را برای سرکوبی این شورش گسیل داشت و این بار دموستن دست به خودکشی زد.
در آینده او را یکی از ده سخنران و لوگوگراف شبه جزیره آتیکا دانستند. لونگینوس بر این باور بود که دموستن به آهنگ سخنان بزرگ، شور زندگی، گستردگی، آمادگی و تندی رسیده بود. سیسرو او را سخنرانی تمام عیار می داند که هیچ کاستی ای ندارد؛ و کینتیلیان او را استاندارد سخنرانی و سخنرانی به تنهایی برخاسته در میان همه سخنرانان می داند.