خنده دار مضحک
خنده مین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خنده مین. [ خ َ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) خنده دار. مضحک. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
گفت لاغی خنده مین تراز دو بار
کرد او آن ترک را کلی شکار.
بر لب گور خراب خود بایست.
گفت لاغی خنده مین تراز دو بار
کرد او آن ترک را کلی شکار.
مولوی.
خنده مین تر از تو هیچ افسانه نیست بر لب گور خراب خود بایست.
مولوی.
کلمات دیگر: