<div class="boxBd">خنده زن. [ خ َ دَ / دِ زَ ] ( نف مرکب ) خنده کن. خنده کننده. ( یادداشت بخط مؤلف ) : <br>حلق و لب قنینه بین سرفه کنان و خنده زن <br>خنده بهار عیش دان سرفه نوای صبحدم.<div class="au">خاقانی.</div>هر که سخن نشنود از عیب پوش <br>خود شود اندر حق خود عیب کوش <br>گر که زند خنده بر او مرد و زن <br>او هم از آن خنده شود خنده زن.<div class="au">امیرخسرو دهلوی.</div>|| مسخره کننده. ( یادداشت بخط مؤلف ).</div>

خنده زن. [ خ َ دَ / دِ زَ ] ( نف مرکب ) خنده کن. خنده کننده. ( یادداشت بخط مؤلف ) : حلق و لب قنینه بین سرفه کنان و خنده زن خنده بهار عیش دان سرفه نوای صبحدم. خاقانی. هر که سخن نشنود از عیب پوش خود شود اندر حق خود عیب کوش گر که زند خنده بر او مرد و زن او هم از آن خنده شود خنده زن. امیرخسرو دهلوی. ||

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd">خنده کن خنده کننده</div>

خنده زن

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا