کای بار (به دانمارکی: Kaj Barr) (زادهٔ ۲۶ ژوئن ۱۸۹۶ – درگذشتهٔ ۴ ژانویهٔ ۱۹۷۰) خاورشناس دانمارکی است.
یادداشت هایی دربارهٔ گویش های محلی ایرانی
اوستا (به زبان دانمارکی)
دربارهٔ هزارویک شب.
گویش های کُردی
مقالهٔ «آوازهٔ تمدن ایران در دانمارک».
کای بار در سال ۱۸۹۶ میلادی در دانمارک متولد شد. پس از دوره های ابتدایی و متوسطه، وارد دانشگاه شد و تحصیلاتش را در رشتهٔ مهندسی مکانیک آغاز کرد. سپس برای دست یابی به متون ریاضی کهن به مطالعهٔ زبان های یونانی و لاتین پرداخت و از این طریق مجذوب زبان شناسی و مطالعات ایرانی شد. در سال ۱۹۲۵ میلادی در رشتهٔ زبان شناسی کلاسیک از دانشگاه کپنهاگ فارغ التحصیل شد. مدتی زیر نظر فردریش آندره آس ایران شناس آلمانی و کریستن سن، ایران شناس دانمارکی به تحصیل دانش پرداخت.
در سال ۱۹۳۵ میلادی در سمت دانشیاری زبانشناسی کلاسیک در دانشگاه کپنهاگ به کار مشغول شد و در سال ۱۹۴۵ میلادی پس از درگذشت کریستن سن، به عنوان استاد کرسی ایرانشناسی در آن دانشگاه برگزیده شد و تا سال ۱۹۶۷ میلادی که بازنشسته شد، در همین سمت باقی ماند. پس از بازنشستگی نیز به درخواست دانشگاه کپنهاگ، برخی از لهجه های قدیمی ایتالیایی و زبان لیتوانی را تدریس می کرد. در سال ۱۹۶۴ میلادی، از سوی شرق شناسان دانمارک در کنگرهٔ شرق شناسان در دهلی نو شرکت کرد و در بازگشت، دو ماه را در ایران گذراند و در این مدت از آمل دیدن کرد و به تهیهٔ مقدمات ضبط برخی لهجه های محلی پرداخت. در سال ۱۹۶۹ میلادی دانشگاه کپنهاگ درجهٔ دکترای افتخاری به او اهدا کرد.
او رئیس انستیتوی ایران شناسی، عضو آکادمی سلطنتی دانمارک و رئیس انجمن بین المللی خاورشناسان بوده است. او با زبان های اوستایی، فارسی باستان، ختنی، خوارزمی، پهلوی، فارسی میانه، سنسکریت، پالی، عربی، لاتینی و یونانی و لهجه های گوناگون برخی از آنها آشنا بوده است.
یادداشت هایی دربارهٔ گویش های محلی ایرانی
اوستا (به زبان دانمارکی)
دربارهٔ هزارویک شب.
گویش های کُردی
مقالهٔ «آوازهٔ تمدن ایران در دانمارک».
کای بار در سال ۱۸۹۶ میلادی در دانمارک متولد شد. پس از دوره های ابتدایی و متوسطه، وارد دانشگاه شد و تحصیلاتش را در رشتهٔ مهندسی مکانیک آغاز کرد. سپس برای دست یابی به متون ریاضی کهن به مطالعهٔ زبان های یونانی و لاتین پرداخت و از این طریق مجذوب زبان شناسی و مطالعات ایرانی شد. در سال ۱۹۲۵ میلادی در رشتهٔ زبان شناسی کلاسیک از دانشگاه کپنهاگ فارغ التحصیل شد. مدتی زیر نظر فردریش آندره آس ایران شناس آلمانی و کریستن سن، ایران شناس دانمارکی به تحصیل دانش پرداخت.
در سال ۱۹۳۵ میلادی در سمت دانشیاری زبانشناسی کلاسیک در دانشگاه کپنهاگ به کار مشغول شد و در سال ۱۹۴۵ میلادی پس از درگذشت کریستن سن، به عنوان استاد کرسی ایرانشناسی در آن دانشگاه برگزیده شد و تا سال ۱۹۶۷ میلادی که بازنشسته شد، در همین سمت باقی ماند. پس از بازنشستگی نیز به درخواست دانشگاه کپنهاگ، برخی از لهجه های قدیمی ایتالیایی و زبان لیتوانی را تدریس می کرد. در سال ۱۹۶۴ میلادی، از سوی شرق شناسان دانمارک در کنگرهٔ شرق شناسان در دهلی نو شرکت کرد و در بازگشت، دو ماه را در ایران گذراند و در این مدت از آمل دیدن کرد و به تهیهٔ مقدمات ضبط برخی لهجه های محلی پرداخت. در سال ۱۹۶۹ میلادی دانشگاه کپنهاگ درجهٔ دکترای افتخاری به او اهدا کرد.
او رئیس انستیتوی ایران شناسی، عضو آکادمی سلطنتی دانمارک و رئیس انجمن بین المللی خاورشناسان بوده است. او با زبان های اوستایی، فارسی باستان، ختنی، خوارزمی، پهلوی، فارسی میانه، سنسکریت، پالی، عربی، لاتینی و یونانی و لهجه های گوناگون برخی از آنها آشنا بوده است.
wiki: کای بار