حسرت خوردن

( مصدر ) افسوس خوردن تاسف داشتن .

حسرت خوردن. [ ح َ رَ خوَرْ / خُرْدَ ] ( مص مرکب ) حسرت دیدن. حسرت کشیدن :
دست خدای اگر نگرفتی
حسرت خوری بسی و بری کیفر.هرکه دنیا را به نادانی و برنائی بخورد
خورد حسرت گر به رویش باد پیری بروزید.چو حسرت خورد از پرواز آن باز
همان باز آمدی بردست او باز.آن دید در این و حسرتی خورد
وین دید در آن و نوحه ای کرد.هرگز حسد نبرده و حسرت نخورده ام
جز بر دو روی یار موافق که درهم است.چاره ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن
چشم حاسد که نخواهد که ببیند محسود.دست با سرو روان چون نرود در گردن
چاره ای نیست بجز دیدن و حسرت خوردن.به دنیا توانی که عقبی خری
بخر جان من ورنه حسرت خوری.ز من پرس فرسوده روزگار
که بر سفره حسرت خورد روزه دار.گفتم نی که بر مال ایشان حسرت میخوری. ( گلستان ).

آخ ورکشیدن ( آخ وردادن )