نواله

( اسم ) ۱- لقمه خوراکی برای گذاشتن در دهان : از دست تو خوش نایدم نواله زیرا که نوالهت پر استخوان است . ( ناصرخسرو.۲ ) ۷۱- مقداری خوراک که بکسی اختصاص دهند. ۳- آرد مخصوص تمیز کرده گلوله ساخته که به شتر دهند.۴- گلوله خمیر.

(نَ لِ ) (اِ. ) ۱ - گلولة خمیر. ۲ - مقداری از خوراک که برای کسی کنار گذارند.

نواله. [ ن َ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) لقمه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). زماورد. ( مهذب الاسماء ) ( دهار ). زلة. ( زمخشری ). بزماورد. میسر. تکه. توشه. ( یادداشت مؤلف ). لقمه خوراکی برای گذاشتن در دهان. ( فرهنگ فارسی معین ) : ندیمان را بخواند امیر و شراب ومطربان خواست و این اعیان را به شراب بازگرفت و طبق های نواله و سنبوسه روان شد. ( تاریخ بیهقی ص 282 ).
از دست تو خوش نایدم نواله
زیرا که نواله ت پراستخوان است.پیر جهان بدسگال توست سوی او
منگر و مستان ز بدسگال نواله.شیعیان مر ناصبی را از سؤال مشکلات
راست همچون در نواله استخوانند ای رسول.رمضان آمد و هر روزه گشا را گه شام
به یکی دست نواله ست و دگر دست فقاع.هرگه که دهیش یک نواله
درحال دو گربه برگماری.کآن خوشترین نواله که از دست او خوری
لوزینه ای است خرده الماس درمیان.سوگند هم به خاک شریفش که خورده نیست
زو به نواله ای دهن ناشتای خاک.تا همایم خوانده ای در کام دل
هرنواله استخوان می آیدم.بر در این دکان قصابی
بی جگر کم نواله ای یابی.از تلخ گواری نواله م
در نای گلو شکست ناله م.گر فوت شود یکی نواله
بر چرخ رسد نفیر و ناله. || مقداری از خوراک که نگاه می دارند برای کسی که غایب باشد و یا کنار می گذارند برای مهمانی که بی خبر برسد. ( ناظم الاطباء ). مقداری خوراک که به کسی اختصاص دهند. قسمت. سهم غذا :
باغ ارچه ز بلبلان پرآب است
انجیر نواله غراب است.بر آستان میکده خون می خورم مدام
روزی ما ز خوان قدر این نواله بود. || نعمت. فراخی و نعمت. ( یادداشت مؤلف ) :
به نواله هزار محرم هست
به گه ناله نیم محرم نیست.|| گلوله خمیر که از آرد جو کنند و ساربانان به گلوی شتر افکنند تا ببلعد، هر یکی چندِ اناری و بهی. ( یادداشت مؤلف ). آرد مخصوص تمیزکرده گلوله ساخته که به شتر دهند. گلوله خمیر. ( فرهنگ فارسی معین ). || ظرف غذاخوری. || خوراک توپ ، یعنی کیسه باروت داری که در توپ می نهند. || هر چیزی که به خانه برای مهمانداری می برند. || کسی که گوش می دهد و می شنود( ؟ ). ( ناظم الاطباء ).

۱. گلولۀ خمیر، تکه ای از خمیر آرد گندم که گلوله کنند و به شتر بدهند.
۲. [قدیمی] لقمه و توشه و مقداری از خوراک که برای کسی کنار بگذارند.

گسترده؛ پهن؛ انباشته

لقمه