فرو زینه تنور
مسجر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مسجر. [ م ِ ج َ ] ( ع اِ ) فروزینه تنور. ( منتهی الارب ). وقود تنور. ( از اقرب الموارد ).
مسجر. [ م ُ س َج ْ ج َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تسجیر. رجوع به تسجیر شود. || شَعر مسجر؛ موی فروهشته و مسترسل. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
مسجر. [ م ُ س َج ْ ج َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از تسجیر. رجوع به تسجیر شود. || شَعر مسجر؛ موی فروهشته و مسترسل. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
مسجر. [ م ِ ج َ ] (ع اِ) فروزینه ٔ تنور. (منتهی الارب ). وقود تنور. (از اقرب الموارد).
مسجر. [ م ُ س َج ْ ج َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از تسجیر. رجوع به تسجیر شود. || شَعر مسجر؛ موی فروهشته و مسترسل . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
کلمات دیگر: