کیوشو

kyushu
کیوو.شوو (九州/ Kyūshū) سومین جزیرهٔ بزرگ کشور ژاپن و جنوبی ترین و غربی ترین جزیره از جزایر چهارگانه اصلی است.
کیوو.شوو را مکان اصلی زایش تمدن ژاپنی می دانند.
از نام های باستانی آن می توان به کیوکو، چینزی، تسوکوشی-شیما اشاره کرد.
منطقهٔ باستانی سایکادو شامل کیوو.شوو و جزایر اطراف آن می شود.
مساحت کیوو.شوو ۳۵۶۴۰ کیلومتر مربع است و جمعیت آن طبق آمار سال ۲۰۰۶ میلادی، ۱۳،۲۳۱،۹۹۵ میلیون نفر بود.

کیوشو (Kyushu)
نمایی از شهر ناگازاکی، جنوبی ترین جزیرۀ اصلی ژاپن، با ۱۳,۴۲۴,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). به همراه ۳۷۰ جزیرۀ کوچک، مساحت آن ۴۲,۱۵۰ کیلومتر مربع است. با تنگۀ بونگو از جزیرۀ شیکوکو، با تنگۀ کامون از جزیرۀ هونشو، با تنگۀ کره از کشور کره جدا می شود. با پل و تونل را ه آهن به هونشو متصل است؛ مرکزش ناگازاکی است و سایر شهر های مهم آن عبارت اند از فوکوئوکا، کوماموتو، کاگوشیما، و کتیاکیوشو. این جزیره کوهستانی و دارای آب وهوای نیمه مدارگانی است. کیوشو جزیره ای آتشفشانی است و آسوـ تاکه آتشفشان فعال آن (به ارتفاع ۱,۵۹۲ متر) دارای بزرگ ترین دهانۀ آتشفشانی جهان است. تولیدات آن عبارت اند از نیمه هادی ها، زغال سنگ، طلا، نقره، آهن، قلع، الوار و گردشگری. پرورش گاو و خوک نیز در این جا رایج است. برنج ، چای، پرتقال، تنباکو، و سیب زمینی شیرین فرآورده های کشاورزی آن به شمار می روند. دو تونل راه آهن و تونل جاده ای موجی، کیوشو را به شیمونوسکی، در هونشو، متصل می کند. بخش عمدۀ صنعت در بخش شمالی جزیره، پیرامون کیتاکیوشو، متمرکز شده است؛ این شهر مهم ترین تولیدکنندۀ نیمه هادی ها به شمار می رود.