غرقه شدن

( مصدر ) در آب فرو رفتن غرق شدن .

غرقه شدن. [ غ َ ق َ / ق ِ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) غرق شدن. در آب فروشدن. خفه شدن در آب. غریق شدن :
دهان خشک و غرقه شده تن در آب
ز رنج و ز تابیدن آفتاب.چو خورشیدتابان ز گنبد بگشت
به خون غرقه شد کوه و دریا و دشت.به دل گفت گر با نبی و وصی
شوم غرقه ، دارم دو یار وفی.گرد گرداب مگرد، ارت نیاموخت شنا
که شوی غرقه چو ناگاهی ناغوش خوری.ایشان بر چپ و راست در آن جویها گریخته غرقه شدند. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 467 ).
غرقه شده ای به بحر دنیا در
یا هیچ همی به دین نپردازی.غرقه نشدی به پیش کشتی
گر نیستیی به غایت احمق.تا غرقه نشد سفینه در آب
رحمت کن و دست گیر و دریاب.زآب خوردن تنش به تاب افتاد
عاقبت غرقه شد در آب افتاد.