سرزده

( سرزده (اینده ) ) تدخلی

ناگهانی وبی خبر، کسی که گستاخانه بجایی واردشود
ناگهانی بی خبر : سر زده وارد شد .

( ~ . زَ دِ ) (ق مر. ) ناگهانی ، بی خبر.

سرزده. [ س َ زَ دَ /دِ ] ( ن مف مرکب ) کنایه از ملامت کرده شده. ( آنندراج ). سرزنش کرده شده. ( رشیدی ). خجل. || ناگاه و بی طلب و بی رخصت. ( آنندراج ). بی خبر. ( غیاث ). ناگاه و بی رخصت درآمده. ( رشیدی ). بی اجازه قبلی :
از نام من شدند به آواز و طرفه نیست
صبحی که دزد سرزده را تار و مار کرد.حرمت پیر مغان بر همه کس واجب است
سرزده داخل مشو میکده حمام نیست.- سرزده آمدن ؛ بی خبر و ناگاه آمدن. ( غیاث ) :
دیشب رقیب سرزده آمده به بزم یار
من باده خوردم او عرق انفعال خورد.- سرزده رفتن :
هرگز مرا بسوی خود آن بیوفا نخواند
دایم چو شمع سرزده رفتم به بزم او. || سرکوفته ، چون مار سرزده. ( آنندراج ) :
صائب چو مار سرزده پیچم به خویشتن
موری اگر بسهو شود پایمال من. || مغموم. مهموم. دماغ سوخته :
به آزرم من بی کس سرزده
یتیم و اسیر و تبه دل شده
بهرجا که بینی یتیم و اسیر
نوازش کن او را و انده پذیر.ما طفل وار سرزده و مرده مادریم
اقبال پهلوان عجم دایگان ماست. || گردن زده. ( رشیدی ) ( آنندراج ). بریده. مقراض شده :
ای پسری کآن دو زلف سرزده داری
و آتش رویت به زلف درزده داری
سرزده ای زلف تا به عشق رخ خویش
سرزده ما را به زلف سرزده داری.باد از حسام شاه چو کلک تو سرزده
آن را که سر نه بهر زمین بوس گام تست.ای ز تو در باغ فضل سرو هنر سرفراز
وز تو شده نخل جهل سرزده و بیخ کند.چون قلم سرزده گرییم به خوناب سیاه
زیوری چون قلم از دود جگر بربندیم. || حیران شده. پریشان شده. سرگردان :
کرده شیران حضرت تو مرا
سرزده همچو گاو آب آهنگ.

۱. [مجاز] به طور ناگهانی و بی خبر.
۲. (صفت فاعلی ) [مجاز] کسی که ناگهانی و بی خبر و گستاخانه به جایی وارد شود.
۳. (صفت ) [قدیمی] سرکوفته.
* سرزده رفتن: [مجاز] ناگهانی به جایی رفتن.

هُتا هُت ( هُتُرهُت )

ناگهان