رنجیدن

ازعج

آزرده شدن، دلتنگ شدن، دلتنگ
( مصدر ) آزرده شدن دلتنگ گشتن ملول شدن .

(رَ دَ ) (مص ل . ) آزرده شدن .

رنجیدن. [ رَ دَ ] ( مص ) رنج بردن. تحمل تعب کردن. مشقت و سختی بر خود هموار کردن :
بپوییم و رنجیم و گنج آکنیم
بدل در همه آرزو بشکنیم.تو رنجی و آسان دگر کس خورد
سوی گور و تابوت تو ننگرد.بخور هرچه داری فزونی بده
تو رنجیده ای بهر دشمن منه.از ابوعلی سیاه مروزی حکایت کنند که گفت من نفس را بدیدم به صورتی مانند صورت من.... قصد هلاک وی کردم ، مرا گفت یا اباعلی مرنج که من لشکر خدایم ، مرا گم نتوانی کرد. ( کشف المحجوب هجویری ).
بیهوده مرنج چون توان آسودن
می باش چنانکه می توانی بودن.|| آزرده شدن. ( از آنندراج ). دلتنگ شدن. غمگین گشتن. ملالت داشتن. ( ناظم الاطباء ). آزردگی خاطر پیدا کردن. دل آزرده شدن. آزرده دل گشتن : و مردمان او را یاری ندادند از آنکه از او رنجیده بودند. ( نوروزنامه ). پدر بخندید و ارکان دولت بپسندیدند و برادران برنجیدند. ( گلستان ). که وقتی بسلامی برنجند و دیگر وقت بدشنامی خلعت دهند. ( گلستان ). و حکما گویند چار کس از چار کس بجان برنجند.( گلستان ). یک باری حضرت خواجه ما قدس اﷲ روحه از من رنجیده بودند و مقدار دو هفته به حضرت خواجه نمی توانستم رفتن. ( انیس الطالبین بخاری ، نسخه خطی مؤلف ). || ناخوش شدن. ( آنندراج ). || در خشم و غضب شدن. غضبناک گشتن و قهر و خشم گرفتن. ( ناظم الاطباء ) : درویشی مجرد به گوشه صحرایی نشسته بود. پادشاهی بر او بگذشت. درویش التفات نکرد. سلطان... برنجید. ( گلستان ).

آزرده شدن، دل تنگ شدن، ملول شدن: بیهوده مرنج چون توان آسودن / می باش چنان که می توانی بودن (سنائی: لغت نامه: رنجیدن ).

رنجهستِن

دلگیر شدن