شوخی کردن

اسخر منه , انغمس , خدعة , دعابة , قبرة , مرح , نکتة

( مصدر ) ۱ - گستاخی کردن بیشرمی کردن ۲ - مزاح کردن هزل گفتن .

شوخی کردن. [ ک َ دَ] ( مص مرکب ) بی حیایی کردن. ( یادداشت مؤلف ). سماجت کردن. پررویی کردن. بیشرمی کردن. || گستاخی و جسارت و دلیری و چابکی و تهور کردن :
هرکه بنگریزد و شوخی کند
مستحق هر بدی و هر بلاست.مقدمی از ایشان بر برخی از قلعت بود و بسیار شوخی میکرد و مسلمانان را بدرد میداشت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 109 ). جنگ پیوستندو کار سخت شد که چون ایشان شوخی کردند از هر جانبی از این جانب دفع همی بود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 634 ). || عشوه گری. طنازی. شاهدی. رعنایی :
به گل بلبل همی گوید که نرگس میکند شوخی
مگر نرگس نمیداند که خون لاله می جوشد.خطا گفتم بنادانی که چون شوخی کند عذرا
نمیباید که وامق را شکایت بر زبان آید.شوخی مکن ای دوست که صاحبنظرانند
بیگانه و خویش از پس و پیشت نگرانند.اگر به جلوه طاوس شوخیی کردم
به چشم نقص نبینندم اهل استبصار.|| مزاح کردن. ( یادداشت مؤلف ). در میان عوام شوخی کردن بمعنی ظرافت کردن معروف شده است. ( آنندراج ). خوش دأبی کردن. لاغ کردن. || شیطانی کردن کودک. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به شوخی شود.

مِت به مت نُهادن