دو تن که در یک دکان کسب کنند شریک
هم دکان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هم دکان. [ هََ دُک ْ کا ] ( ص مرکب ) دو تن که در یک دکان کسب کنند. شریک. همکار. || به کنایه ، نزدیک و دوست صمیم :
روز و شب هم سرای و هم دکان
در دکان مرد و در سرای زنی.
روز و شب هم سرای و هم دکان
در دکان مرد و در سرای زنی.
( هزلیات منسوب به سعدی ).
کلمات دیگر: