مترادف چیره زبان : تیززبان، زباندار، سخن گزار، سخنور، نطاق
متضاد چیره زبان : الکن
چیره زبان
مترادف چیره زبان : تیززبان، زباندار، سخن گزار، سخنور، نطاق
متضاد چیره زبان : الکن
فرهنگ فارسی
زبان آور . نطاق . بلیغ . گشاده زبان . سخندان .
لغت نامه دهخدا
چیره زبان. [ رَ / رِ زَ ] ( ص مرکب ) زبان آور. نطاق. بلیغ. ( ناظم الاطباء ). گشاده زبان. سخندان. حرّاف ( در تداول فارسی زبانان ). فصیح :
بشد مرد بیدار چیره زبان
بنزدیک سالار هاماوران.
یکی پاکدل مرد چیره زبان.
جهاندیده و گرد و روشن روان.
فتاده ستم از دین خود در گمان.
دیدی عدلی که خلق یاد ندارد چنان.
که بسیاردان بود و چیره زبان
هشیوار و بینادل و بدگمان.
بشد مرد بیدار چیره زبان
بنزدیک سالار هاماوران.
فردوسی.
بجستند زآن انجمن هردوان یکی پاکدل مرد چیره زبان.
فردوسی.
چنان چون ببایست چیره زبان جهاندیده و گرد و روشن روان.
فردوسی.
کزین مرد چینی چیره زبان فتاده ستم از دین خود در گمان.
فردوسی.
گفت که مسعودسعد شاعر چیره زبان دیدی عدلی که خلق یاد ندارد چنان.
مسعودسعد.
- چیره زبان بودن ؛ فصیح و بلیغ بودن. زبان آور و سخندان بودن : که بسیاردان بود و چیره زبان
هشیوار و بینادل و بدگمان.
فردوسی.
کلمات دیگر: