اِمام حسن عسکری (ع) (مدینه ۲۳۲ـ سامرا ۲۶۰ق)
حرم امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) در سامره
حرم امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) در سامره
(مکنّی به ابومحمد) شهرت حسن بن علی (ع)، امام یازدهم از امامان دوازده گانه نزد شیعۀ امامیه، و معصوم سیزدهم از چهارده معصوم. از مشهورترین القابش «نقی» و «زکی» است. چون او و پدرش امام هادی (ع) به دستور خلیفۀ عباسی به اجبار در محلۀ عسکر در شهر سامرا زندگی می کردند، به عسکریین معروف اند. مادرش بانویی پارسا به نام سوسن یا سلیل بود. امام حسن عسکری (ع) پس از شهادت امام هادی (ع)، در ۲۵۴ق به امامت رسید. بنابه بعضی روایات شیعه، به دسیسۀ معتمد، خلیفۀ عباسی، مسموم شد و به شهادت رسید و در خانۀ خود در کنار قبر پدرش در سامرا به خاک سپرده شد. دورۀ شش سالۀ امامت وی با خلافت سه تن از خلفای عباسی به نام های المعتز بالله، المهتدی بالله، و المعتمد بالله، هم زمان بود. آن حضرت از جانب این خلفا تحت فشار و محدودیت بود، به طوری که علاوه بر سکونت اجباری در محلۀ نظامی، حتی وی را در زندان نیز حبس کردند. امام حسن عسکری (ع) به واسطۀ سختگیری بیش از اندازۀ دستگاه خلافت، با تقیه زندگی می کرد. امام حسن عسکری (ع) از ۶ سال دورۀ امامتش، سه سال را در زندان گذراند. ازجمله تألیفات امام حسن عسکری است: تفسیر قرآن منسوب به آن حضرت که بسیار معروف است؛ نامه ای به اسحاق بن اسماعیل نیشابوری؛ مجموعۀ حکم و مواعظ و کلمات قصار که در کتب تاریخ و حدیث ثبت است؛ رسالة المنقبه در مسائل حلال و حرام که ابن شهرآشوب در کتاب مناقب از آن سخن گفته است؛ و احادیث و ادعیۀ بسیاری که از آن حضرت روایت شده است. به گفتۀ سیره نویسان، امام حسن عسکری (ع) کلامی شیرین و جذاب و شخصیتی باشکوه و وقار داشت، و با آن که جوان بود رجال و علمای زمان را تحت تأثیر خود قرار می داد. دوست و دشمن به برتری او در علم، حلم، جود، زهد، تقوی و دیگر مکارم اخلاقی اقرار داشتند. مقبره آن حضرت در سوم اسفند ۱۳۸۴ ش توسط گروه تروریستی القاعده منفجر و بخش عمده ای از حرم و گنبد طلای آن ویران شد که بلافاصله بازسازی آن آغاز گشت.
حرم امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) در سامره
حرم امام هادی (ع) و امام حسن عسکری (ع) در سامره
(مکنّی به ابومحمد) شهرت حسن بن علی (ع)، امام یازدهم از امامان دوازده گانه نزد شیعۀ امامیه، و معصوم سیزدهم از چهارده معصوم. از مشهورترین القابش «نقی» و «زکی» است. چون او و پدرش امام هادی (ع) به دستور خلیفۀ عباسی به اجبار در محلۀ عسکر در شهر سامرا زندگی می کردند، به عسکریین معروف اند. مادرش بانویی پارسا به نام سوسن یا سلیل بود. امام حسن عسکری (ع) پس از شهادت امام هادی (ع)، در ۲۵۴ق به امامت رسید. بنابه بعضی روایات شیعه، به دسیسۀ معتمد، خلیفۀ عباسی، مسموم شد و به شهادت رسید و در خانۀ خود در کنار قبر پدرش در سامرا به خاک سپرده شد. دورۀ شش سالۀ امامت وی با خلافت سه تن از خلفای عباسی به نام های المعتز بالله، المهتدی بالله، و المعتمد بالله، هم زمان بود. آن حضرت از جانب این خلفا تحت فشار و محدودیت بود، به طوری که علاوه بر سکونت اجباری در محلۀ نظامی، حتی وی را در زندان نیز حبس کردند. امام حسن عسکری (ع) به واسطۀ سختگیری بیش از اندازۀ دستگاه خلافت، با تقیه زندگی می کرد. امام حسن عسکری (ع) از ۶ سال دورۀ امامتش، سه سال را در زندان گذراند. ازجمله تألیفات امام حسن عسکری است: تفسیر قرآن منسوب به آن حضرت که بسیار معروف است؛ نامه ای به اسحاق بن اسماعیل نیشابوری؛ مجموعۀ حکم و مواعظ و کلمات قصار که در کتب تاریخ و حدیث ثبت است؛ رسالة المنقبه در مسائل حلال و حرام که ابن شهرآشوب در کتاب مناقب از آن سخن گفته است؛ و احادیث و ادعیۀ بسیاری که از آن حضرت روایت شده است. به گفتۀ سیره نویسان، امام حسن عسکری (ع) کلامی شیرین و جذاب و شخصیتی باشکوه و وقار داشت، و با آن که جوان بود رجال و علمای زمان را تحت تأثیر خود قرار می داد. دوست و دشمن به برتری او در علم، حلم، جود، زهد، تقوی و دیگر مکارم اخلاقی اقرار داشتند. مقبره آن حضرت در سوم اسفند ۱۳۸۴ ش توسط گروه تروریستی القاعده منفجر و بخش عمده ای از حرم و گنبد طلای آن ویران شد که بلافاصله بازسازی آن آغاز گشت.
wikijoo: امام_حسن_عسکری