پرویز صدیقی پارسی (زادهٔ ۳۱ شهریور ۱۳۱۴ – درگذشتهٔ ۱۳ بهمن ۱۳۸۵)، موسیقی دان، آهنگساز، نوازنده ویلون اهل ایران بود. وی با نام هنری پرویز یاحقی شناخته می شود.
«بیداد زمان» (به رهی دیدم برگ خزان…) ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: مرضیه
«کلبه من» (به سرایم آمد…)، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: دلکش
«مهر آفرین» (تو ای عشق من…)، ترانه سرا: اسماعیل نواب صفا، خواننده: الهه
«نیاز» (می روی اکنون که این سوز نهان…) با صدای الهه
«امید جان» (تو ای امید جان من…)، با صدای دلکش
«ای فتنه کجایی» (ای خدا از آشیان ماندم جدا…)، ترانه سرا: کریم فکور، خواننده: پوران
«مرا نفریبی» (تو بمان…)، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: حمیرا
پرویز از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی می کرد و موسیقی را نزد او آموخت. او از کودکی با هنرمندان نامداری نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، و علی اکبر شهنازی آشنا شد و مدتی نزد ابوالحسن صبا موسیقی آموخت. او در ۹ سالگی در رادیو نوازندگی کرد. نخستین آهنگ او برای غلامحسین بنان در برنامه گل های رنگارنگ بود به نام «ای امید دل من کجائی»، که هم اکنون نوار آن موجود است. در سال ۱۳۴۲ دختر نوجوانی را به جامعه موسیقی معرفی نمود که مهستی نام گرفت. او در ضمن چند سال زندگی مشترک با حمیرا برای وی آهنگ هایی نیز ساخت. از او تکنوازی های بسیاری در ۵ص. گل ها باقی مانده که نوار آن موجود است.وی از بزرگترین بداهه نوازان موسیقی ایرانی میباشد و نام او و جلیل شهناز و حسن کسایی یاد آور سه شهنواز بزرگ موسیقی ایران میباشد. به گواهی تاریخ و مننقدان وی بزرگترین ویلنیست تاریخ موسیقی ایران است سبک نوازندگی او بر بسیاری از نوازندگان ویلن تأثیر گذاشت حتی نوازندگانی که زودتر از او دست بر آتش رسانده بودند چنانکه سبک نوازندگی تجویدی قبل و بعد از ظهور پرویز قابل مقایسه و تفهمیم این نکته است که ساز تجویدی بعد از ظهور او چقد رنگ و بوی دگری میدهد و نشان از تاثیر وی بوده است وی دفتر شیرین نوازی در ویلن ایرانی را که رضا محجوبی گشوده بود به اوج خود رساند...از تاثیر پزیرفتکان ساز یاحقی می توان به سیاوش زندگانی، مجتبی میرزاده و بیژن مرتضوی و اسدالله ملک اشاره کرد.
آثار پرویز یاحقی دربرگیرنده مجموعه های تکنوازی ویلن، همنوازی و ترانه هایی است که با صدای خوانندگان ایرانی در سالهای پیش از انقلاب اسلامی در ایران به ویژه با صدای مرضیه، دلکش، الهه و حمیرا (بیشتر در برنامه گل های رادیو ایران) خوانده شده است؛ از آن جمله:
وی در ۳۵ سالگی با پروانه امیر افشاری «حمیرا» (خواننده) ازدواج کرد. ۸ سال بعد حمیرا از او طلاق گرفت. پرویز برای همسرش تعداد زیادی آهنگ ساخت که اکثر آن ها در لیست آهنگ های جاودانه حمیرا قرار گرفتند؛ همانند ترانه «پنجره ای به باغ گل» ، «می عاشقانه» و … .بعد از طلاق ارتباط هنری حمیرا با پرویز یاحقی به طور کامل قطع شد.
«بیداد زمان» (به رهی دیدم برگ خزان…) ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: مرضیه
«کلبه من» (به سرایم آمد…)، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: دلکش
«مهر آفرین» (تو ای عشق من…)، ترانه سرا: اسماعیل نواب صفا، خواننده: الهه
«نیاز» (می روی اکنون که این سوز نهان…) با صدای الهه
«امید جان» (تو ای امید جان من…)، با صدای دلکش
«ای فتنه کجایی» (ای خدا از آشیان ماندم جدا…)، ترانه سرا: کریم فکور، خواننده: پوران
«مرا نفریبی» (تو بمان…)، ترانه سرا: بیژن ترقی، خواننده: حمیرا
پرویز از کودکی نزد دایی خود حسین یاحقی زندگی می کرد و موسیقی را نزد او آموخت. او از کودکی با هنرمندان نامداری نظیر ابوالحسن صبا، مرتضی محجوبی، و علی اکبر شهنازی آشنا شد و مدتی نزد ابوالحسن صبا موسیقی آموخت. او در ۹ سالگی در رادیو نوازندگی کرد. نخستین آهنگ او برای غلامحسین بنان در برنامه گل های رنگارنگ بود به نام «ای امید دل من کجائی»، که هم اکنون نوار آن موجود است. در سال ۱۳۴۲ دختر نوجوانی را به جامعه موسیقی معرفی نمود که مهستی نام گرفت. او در ضمن چند سال زندگی مشترک با حمیرا برای وی آهنگ هایی نیز ساخت. از او تکنوازی های بسیاری در ۵ص. گل ها باقی مانده که نوار آن موجود است.وی از بزرگترین بداهه نوازان موسیقی ایرانی میباشد و نام او و جلیل شهناز و حسن کسایی یاد آور سه شهنواز بزرگ موسیقی ایران میباشد. به گواهی تاریخ و مننقدان وی بزرگترین ویلنیست تاریخ موسیقی ایران است سبک نوازندگی او بر بسیاری از نوازندگان ویلن تأثیر گذاشت حتی نوازندگانی که زودتر از او دست بر آتش رسانده بودند چنانکه سبک نوازندگی تجویدی قبل و بعد از ظهور پرویز قابل مقایسه و تفهمیم این نکته است که ساز تجویدی بعد از ظهور او چقد رنگ و بوی دگری میدهد و نشان از تاثیر وی بوده است وی دفتر شیرین نوازی در ویلن ایرانی را که رضا محجوبی گشوده بود به اوج خود رساند...از تاثیر پزیرفتکان ساز یاحقی می توان به سیاوش زندگانی، مجتبی میرزاده و بیژن مرتضوی و اسدالله ملک اشاره کرد.
آثار پرویز یاحقی دربرگیرنده مجموعه های تکنوازی ویلن، همنوازی و ترانه هایی است که با صدای خوانندگان ایرانی در سالهای پیش از انقلاب اسلامی در ایران به ویژه با صدای مرضیه، دلکش، الهه و حمیرا (بیشتر در برنامه گل های رادیو ایران) خوانده شده است؛ از آن جمله:
وی در ۳۵ سالگی با پروانه امیر افشاری «حمیرا» (خواننده) ازدواج کرد. ۸ سال بعد حمیرا از او طلاق گرفت. پرویز برای همسرش تعداد زیادی آهنگ ساخت که اکثر آن ها در لیست آهنگ های جاودانه حمیرا قرار گرفتند؛ همانند ترانه «پنجره ای به باغ گل» ، «می عاشقانه» و … .بعد از طلاق ارتباط هنری حمیرا با پرویز یاحقی به طور کامل قطع شد.
wiki: پرویز یاحقی