کلمه جو
صفحه اصلی

منخرق

فرهنگ معین

(مُ خَ رِ ) [ ع . ] (اِفا. ) پاره شونده ، دریده گردنده .

لغت نامه دهخدا

منخرق. [ م ُ خ َرِ ] ( ع ص ) دریده شونده. ( غیاث ). دریده شونده و پاره پاره گردنده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). دریده و پاره پاره. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) :
تیزی که پرده های فلک منخرق شود
گر عزم برشدن به دماغ جهان کند.
کمال الدین اسماعیل ( دیوان چ حسین بحرالعلومی ص 435 ).
- رجل منخرق السربال ؛ مرد که از درازی سفر جامه ٔوی پاره پاره باشد. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).
- منخرق شدن ؛ شکافتن. شکافته شدن. پاره گردیدن : مشیمه مادر که قرارگاه طفل است به وقت وضع حمل ناچار منخرق شود. ( مرزبان نامه چ قزوینی ص 44 ). این موضع به سبب رفتن آن منخرق و شکافته شد. ( تاریخ قم ص 50 ).
|| سریع. ( اقرب الموارد ).

منخرق. [ م ُ خ َ رَ ] ( ع اِ ) منخرق الریاح ؛ بادگذر. ( منتهی الارب ). محل وزیدن بادها و بادگذر. ( ناظم الاطباء ).

منخرق . [ م ُ خ َ رَ ] (ع اِ) منخرق الریاح ؛ بادگذر. (منتهی الارب ). محل وزیدن بادها و بادگذر. (ناظم الاطباء).


منخرق . [ م ُ خ َرِ ] (ع ص ) دریده شونده . (غیاث ). دریده شونده و پاره پاره گردنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). دریده و پاره پاره . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) :
تیزی که پرده های فلک منخرق شود
گر عزم برشدن به دماغ جهان کند.
کمال الدین اسماعیل (دیوان چ حسین بحرالعلومی ص 435).
- رجل منخرق السربال ؛ مرد که از درازی سفر جامه ٔوی پاره پاره باشد. (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
- منخرق شدن ؛ شکافتن . شکافته شدن . پاره گردیدن : مشیمه ٔ مادر که قرارگاه طفل است به وقت وضع حمل ناچار منخرق شود. (مرزبان نامه چ قزوینی ص 44). این موضع به سبب رفتن آن منخرق و شکافته شد. (تاریخ قم ص 50).
|| سریع. (اقرب الموارد).


فرهنگ عمید

پاره شده، دریده، پاره پاره.


کلمات دیگر: