آنکه هنر نماید و بدیگران هنر آموزد
هنر بخش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
هنربخش. [ هَُ ن َ ب َ ] ( نف مرکب )آنکه هنر نماید و به دیگران هنر آموزد :
کو آنکه سخندان مهین بود به حکمت
کو آنکه هنربخش بهین بود به آداب.
کو آنکه سخندان مهین بود به حکمت
کو آنکه هنربخش بهین بود به آداب.
خاقانی.
کلمات دیگر: