مانگرو

مانْگرو (mangrove)
گروهی از درختان و درختچه های تیره های کرنا (چندل)و اویسنیاسه. در باتلاق های گل آلود مصب های رودخانه ها و سواحل حاره ای و نیمه حاره ای می رویند و با فرستادن ریشه های هوایی منشعب از شاخه هایشان به سرعت توده هایی انبوه از کرنا ایجاد می کنند. چوب آن ها در برابر نفوذ آب و گزند کرم های دریایی مقاوم است. باتلاق های کرنا زیستگاه ماهی ها و سخت پوستان است، ولی این زیستگاه ها در بسیاری از کشورها روبه تخریب اند. اجتماع این درختان گاهی آنقدر بزرگ است که از آن به جنگل یاد می کنند. از مهم ترین عناصر این اجتماعات درخت های متعلق به جنس چندلبا برگ های پایا و متقابل چرمی است. یگانه گونه این درخت در ایران ریزوفورا موکروناتا (R. Mucronata) است که اهالی آن را تیمار یا چندل می نامند. از دیگر عناصر این جنگل ها درخت اویسنیااست که نامش از نام ابوعلی سینا گرفته شده است. ریشه های هوایی این درختان به هنگام جزر عمودی از لجن خارج می شوند. محل رویش درختان مانگرو سواحل دریای عمان و خلیج فارس، و بلوچستان است.