کلمه جو
صفحه اصلی

کامبیوم

لغت نامه دهخدا

کامبیوم. [ ی ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) اصطلاحی است در علم گیاه شناسی بمعنی منطقه یا طبقه مولد نباتات. رجوع به گیاه شناسی ثابتی ص 350 شود.

دانشنامه آزاد فارسی

کامْبیوم (cambium)
در گیاه شناسی، لایه ای از یاخته ها (مریستم جانبی) که فعالانه تقسیم می شود. این لایه در ساقه و ریشه یافت می شود و در گیاهان چندساله، باعث رشد پسین و افزایش قطر گیاه می شود. دو نوع مهم کامبیوم عبارت اند از کامبیوم آوندی که باعث ایجاد بافت های آوند چوبی و آوند آبکشی پسین می شود، و کامبیوم چوب پنبه (فلوژن) که بافت های پوست و چوب پنبۀ پسین را تشکیل می دهد. نیز ← پوست_درخت


کلمات دیگر: