( پیر آموز ) ( صفت ) آنچه پیران بدیگران آموزند . پیر آموخته : در مکافات آن جهان افروز ( کنیزک زیبای ابیه ) - خواند( پیر زن مکار ) بر شه فسون پیر آموز. علمی که کسی در زمان پیری باموزد
لغت نامه دهخدا
( پیرآموز ) پیرآموز. ( اِ مرکب ) علمی که کسی در زمان پیری بیاموزد. ( آنندراج ). || ( ن مف مرکب ) که از پیر آموخته باشد. که پیر تعلیم دهد : در مکافات آن جهان افروز خواند بر شه فسون پیرآموز.