دشمن مالنده . مغلوب کننده دشمن .
دشمن مال
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دشمن مال. [ دُ م َ ] ( نف مرکب ) دشمن مالنده. مغلوب کننده دشمن. عدومال :
خسرو شیر دل پیل تن دریا دست
شاه گرد افکن لشکر شکن دشمن مال.
ای مخالف شکر رزم زن دشمن مال.
بروز رزم ز بهر ویند دشمن مال.
تراست مال مگر دشمن و تو دشمن مال.
خسرو شیر دل پیل تن دریا دست
شاه گرد افکن لشکر شکن دشمن مال.
فرخی.
ای جهاندار بلند اختر پاکیزه گهرای مخالف شکر رزم زن دشمن مال.
فرخی.
بروز بزم ز بهر ویند دوست نوازبروز رزم ز بهر ویند دشمن مال.
سوزنی.
به کف راد دهی مال خویش را مالش تراست مال مگر دشمن و تو دشمن مال.
سوزنی.
کلمات دیگر: