( صفت ) آنکه پیرایه دهد آنکه در زیور گیرد : روشن کن آسمان بانجم پیرایه ده زمین بمردم . ( نظامی )
پیرایه ده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
پیرایه ده. [ را ی َ / ی ِ دِه ْ ] ( نف مرکب ) که پیرایه دهد. که در زیور گیرد. که متحلی سازد :
روشن کن آسمان به انجم
پیرایه ده زمین بمردم.
روشن کن آسمان به انجم
پیرایه ده زمین بمردم.
نظامی.
کلمات دیگر: