پناغ

( اسم ) ۱- تار ابریشم . ۲- بیضه مانندی از ریسمان خام که بر دوک پیچند . ۳- ماسوره .

(پَ ) (اِ. ) ۱ - تار ابریشم . ۲ - ریسمانی که دور دوک پیچیده باشند.

پناغ. [ پ ِ ] ( اِ ) منشی و دبیر و نویسنده را گویند. ( برهان قاطع ) :
ضمیر من بود آن بلبلی که گاه بیان
به پیش او بود ابکم زبان تیز پناغ. || تار ابریشم. ( برهان قاطع ) :
تو سیمین فغی من چو زرّین پناغ
تو تابان مهی من چو سوزان چراغ.|| بیضه مانندی باشد از ریسمان خام که در دوک پیچیده شود. ( برهان قاطع ). ریسمان خام که بر دوک ریسند مانند بیضه. ( فرهنگ سروری ). || ماسوره. ( برهان قاطع ). و نیز رجوع به بناغ شود.

۱. ابریشم، تار ابریشم.
۲. ریسمانی که دور دوک پیچیده باشند.