سلیح

آلت جنگ، افزارجنگ، اماله سلاح
( اسم ) آلتی که بدان جنگ کنند آلت جنگ ساز جنگ . یا سلاح سرد . سلاحی است که آتش نشود مانند کارد شمشیر خنجر زوبین و غیره . یا سلاح گرم . سلاحی آتشین ماند تفنگ توپ و مانند آن یا سلاح باز کردن . دور کردن سلاح ها از خویشتن .
سلحشور است که مستعد قتال و جدال و شخص سلاح بسته و مقدمه الجیش باشد .

(س ) (اِ. ) سلاح .

سلیح.[ س َ ] ( از ع ، اِ ) سلاح و ساز جنگ. ( ناظم الاطباء ).

---

سلیح. [ س ِ ] ( ع ، اِ ) سلحشور است که مستعد قتال و جدال و شخص سلاح بسته و مقدمةالجیش باشد. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). || اماله سلاح. ( آنندراج ) ( غیاث ). عربی ممال سلاح به معنی ابزار جنگ است. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). آلت جنگ :
خروشان و کفک افکنان و سلیحش
همه ماردی گشته و خنگش اشقر.که هر کو سلحیش بدشمن دهد
همی خویشتن را بکشتن دهد.سلیح برادر بپوشید زن
نشست از بر باره گام زن.سلیح و لشکر و پیلش جدا کرد
غرضها بود سلطان را در این کار.همی شدند و همی ریخت آن سپاه سلیح
چنانکه وقت خزان برگ ریزد از اشجار.حذرت باید کردن همیشه زین دو سلیح
که تن ز فرج و گلو در بسوی سر دارد.همی تاخت هر کس در آن جنگ و شور
یکی زی سلیح و یکی زی ستور.بهر صدسواری درفشی دگر
دگرگونه ساز و سلیح و سپر.تا دشمن تو سلیح پوشد
شمشیر تو به که بازکوشد.به یک گز مقنعه تا چند کوشم
سلیح مردمی تا چند پوشم ؟

آلت جنگ، افزار جنگ.