کلمه جو
صفحه اصلی

تطریب

فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) به طرب آوردن کسی .

لغت نامه دهخدا

تطریب. [ ت َ ] ( ع مص ) آواز خوش گردانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از دهار ) ( مجمل اللغة ). نیکو کردن آواز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بازگردانیدن و کشیدن و نیکو کردن آواز. ( از اقرب الموارد ). کشیدن و نیکو کردن آواز. ( صراح ). || در طرب آوردن. || سرود گفتن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تغنی. ( اقرب الموارد ). || کشیدن بجانب چیزی. دراز کردن آواز و قرائت. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). استعمال قاری تطریب را در قرائت خود. ( از اقرب الموارد ). || نزد متأخران قراء، با آواز قرائت کردن قرآن است بنحوی که در غیرمورد، مقصور را ممدود خواند یا ممدود را به قسمی طولانی سازد که قانون قرائت آن را جائز نشمارد. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). || بانگ کردن مرغی که طوق دارد. ( تاج المصادر بیهقی ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] قرائت قرآن با طرب و آواز؛ از اقسام تغنی به قرآن را تطریب گویند.
تلاوت قرآن با طرب و آواز را «تطریب» می گویند. تطریب نوعی بدعت و تغنی غیرمجاز در قرائت قرآن است.هرگاه قاری، آواز خود را به گونه ای برآورد که قواعد تجوید آسیب ببیند (مثلا هنگام مد بیش از اندازه صدای بلند را بکشد) «تطریب» صورت گرفته است.البته اگر قاری در مقامات موسیقی تلاوت کند، ولی اصول و قواعد تجوید را مراعات کند، تطریب بر آن صادق نخواهد بود و اشکال ندارد.سیوطی از دیگران نقل می کند که این گونه قرائت قرآن، بدعت و حرام است.


کلمات دیگر: