( پند آگین ) ( صفت ) مشحون از بند .
پنداگین
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
( پندآگین ) (پَ ) (ص مر. ) مشحون از پند.
لغت نامه دهخدا
( پندآگین ) پندآگین. [ پ َ ] ( ص مرکب ) انباشته و پر از پند :
آن خوانده ای بخوان سخن حجّت
رنگین برنگ معنی و پندآگین.
آن خوانده ای بخوان سخن حجّت
رنگین برنگ معنی و پندآگین.
ناصرخسرو.
فرهنگ عمید
( پندآگین ) ۱. پر از پند.
۲. آمیخته به پند.
۲. آمیخته به پند.
کلمات دیگر: