دیرپای

دیمومة

( دیر پا ی ) ( صفت ) پایدار مداوم با دوام .

(ص فا. ) پایدار، بادوام .

دیرپای. ( نف مرکب ) دیرپا. که دیر پاید. که بسیار پاید. بادوام. که عمری طویل دارد. که بسیار ماند زماناً. که زود از میان نشود. که بسی برجای ماند. ( یادداشت مؤلف ) :
کند کم درین رسته دیرپای
نکوهنده لاف فروشنده رای.از عدل دیر پای بود ملک بر ملوک
عدل تو بر تودارد ملک تو دیرپای.آنکه بخمول راضی گردد اگر چه چون برگ انار دیر پاید نزدیک اهل مروت وزنی نیارد. ( کلیله و دمنه ).
کیست در این دایره دیرپای
کو لمن الملک زند جز خدای.شنیدم که آن جنبش دیرپای
هنوز اندر آن تخت مانده بجای.کوه به آهستگی آمد بجای
از سر آنست چنین دیرپای.درخت از پی آن بود دیرپای
که پاش از سکونت نجنبد ز جای.