یل فکن

یل افکن که پهلوانان را بر زمین افکند و شکست دهد

یل فکن. [ ی َ ف َ / ف ِ ک َ ] ( نف مرکب ) یل افکن. که پهلوانان را بر زمین افکندو شکست دهد. سخت شجاع و جنگاور و دلیر :
آن گرد یل فکن که به تیر و سنان گرفت
اندر نهاله گه بدل آهوان هزبر.به دستی گرفتش قفا یل فکن
به دستی کشیدش زبان از دهن.سپهبد بدش سرکشی یل فکن
قلا نام آن گرد لشکرشکن.|| آنچه پهلوانان را از پای درآورد و بر زمین افکند، چون نیزه و تیر و شمشیر :
بر آن آهنین نیزه یل فکن
زد آن گور چون مرغ بر بابزن.و رجوع به یل شود.