عبدالرحیم نهاوندی

[ویکی فقه] شیخ عبدالرحیم نهاوندی در سال ۱۲۳۷ق. در خانواده ای روحانی و صاحب نام در شهر نهاوند دیده به جهان گشود. پدرش، میرزا نجف مستوفی نهاوندی، از بزرگان و عالمان برجسته عصر خویش بود.
جدش، میرزا محمدعلی نهاوندی، معروف به شیرازی نیز از عالمان آن منطقه بود و در زمان فتحعلی شاه، از طرف سلطان محمد شاه قاجار به عنوان حاکم نهاوند منصوب شد.
تحصیلات
میرزا عبدالرحیم، تحصیلات خود را در زادگاهش شروع کرد و در دوران کودکی نزد پدر و دیگر استادان نهاوندی، به درس های مقدماتی حوزه مشغول شد. علاقه و استعداد فراوان وی باعث شد که در مدت کوتاهی، این درس ها را به پایان برساند و به قصد سیراب کردن جان تشنه معرفت و کمالش، عازم شهرستان بروجرد شود. وی در این شهر، درس های سطح را با جدیت تمام نزد استادانی همچون حاج ملااسدالله بروجردی به پایان رساند.
هجرت به نجف اشرف
او بعد از پایان رساندن درس های سطح حوزه، در سال ۱۲۵۹ق. برای تکمیل اندوخته های خویش به نجف اشرف عزیمت کرد و پس از سال ها تحصیل نزد استادان بنام آن شهر، به درجات عالی علمی رسید به طوری که از فقیهان بزرگ و پژوهشگران ژرف اندیش گردید و همان طور که برخی از استادانش به اجتهاد او تصریح کردند، در فقه و اصول مجتهد مسلم شد. وی علاوه بر فقه و اصول، در خوشنویسی هم به حد کمال رسیده بود.
از نگاه دیگران
...