اباد کردن

اسکن , ناس

( آباد کردن ) ( مصدر ) ۱ - معمور کردن دایر کردن بر پا داشتن مقابل ویران کردن خراب کردن . ۲ - زراعت کردن کاشتن . ۳ - پر کردن ممتلی کردن . ۴ - بسامان کردن منظم ساختن . ۵ - مرفه کردن در رفاه داشتن . یا آباد کردن لشکر ( سپاه ) ساز و برگ و مواجب دادن بلشکریان .
عمارت عمران

( آباد کردن ) آباد کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) عمارت. عمران :
به گرد اندرش روستاها بساخت
چو آباد کردش کهان را نشاخت.وز آن پس جهان یکسرآباد کرد
همه روی گیتی پر از داد کرد.ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار
کز آباد کردن جهان شاد کرد
جهانی بنیکی از او یاد کرد.از آن رفته نام آوران یادکرد
بداد و دهش گیتی آباد کرد.صد خانه اگر بطاعت آباد کنی
زآن به نبود که خاطری شاد کنی.