گوژپشت

احدب

۱ - قوز پشت : بود در خانه گوژ پشتی پیر زنی از ابلهان ابله گیر . ( هفت پیکر ) ۲ - آسمان فلک : توزین بی گناهی که این گوژ پشت مرا بر کشید و بزودی بکشت . یا دای. گوژ پشت . آسمان فلک : بسی چون مرا زاد و هم زود کشت که نفرین بر این دای. گوژ پشت . ( نظامی ) یا گردند. گوژ پشت . آسمان فلک : چنین است گردند. گوژ پشت چو نرمی نمودی بیابی درشت .

( ~ . پُ ) (ص . ) کسی که پشتش قوز و برآمدگی دارد.

گوژپشت. [ پ ُ ] ( ص مرکب ) دوتا. خمیده. گوژ. گوز. منحنی. رونو. کوز. کمانی. اَحْدَب. اَقْوَس. ( منتهی الارب ) :
همی بود تا خویشتن را بکشت
زهی چرخ گردنده گوژپشت.گیتی فرتوت گوژپشت دژم روی
بنگر تا چون بدیع گشت و مجدد.این پیر گوژپشت کهن گشته شاخ گل
باز از صبا به صنعت باد صبا شده ست.بود در خانه گوژپشتی پیر
زنی از ابلهان ابله گیر.گفت فلان نیمشب ای گوژپشت
بر سر کوی تو فلان را که کشت.گرچه کَشَف چو پسته بُوَد سبز و گوژپشت
حاشا که مثل پسته خندان شناسمش. || مجازاً، فلک. آسمان. چرخ :
تو زین بی گناهی که این گوژپشت
مرا برکشید و به زودی بکشت.- دایه گوژپشت ؛ فلک. آسمان :
بسی چون مرا زاد و هم زود کشت
که نفرین بر این دایه گوژپشت.- گردنده گوژپشت ؛ فلک. چرخ :
چنین است گردنده گوژپشت
چو نرمی نمودی بیابی درشت.

= کوژپشت

جُر آ زیر ( جر به لَم ) ؛ کول به زیر؛ پُشت دو تا