لاله گوش

بخش بیرونی و قابل رویت گوش یا دستگاه شنوایی در بسیاری از حیوانات یک ضمیمه طاق مانند به نام لاله گوش است. لاله گوش پرده ای از پوست و غضروف در آستانهٔ سوراخ بیرونی مجرای گوش خارجی است.لاله گوش به وسیله عضلات و رباط هایی به استخوان گیجگاهی چسبیده است لاله گوش توسط پوست پوشیده شده است. دنباله این پوست مجرا و سطح خارجی پرده گوش را می پوشاند. لاله گوش دارای دو سطح (داخلی و خارجی) و یک کنار محیطی می باشد.ماهیچه های لاله گوش عبارتند از ماهیچه های گوش قدامی، خلفی و فوقانی. ماهیچه های گوش قدامی و فوقانی از نیام کلاه خودی (galea aponeurotica) و ماهیچه گوش خلفی از زائده پستانکی (ماستوئید) شروع شده و همگی به لاله گوش ختم می شود.
گوش
گوشواره
این عضو در برخی جانداران مانند انسان ثابت است اما در بیشتر حیوانات، توانایی حرکت و چرخش دارد. لاله گوش دارای یک اسکلت غضروفی لیفی است و برای جمع کردن و هدایت امواج صوتی و تشخیص جهت صدا بکار می رود. در انسان لاله گوش بی حرکت است ولی تا اندازه ای جهت صوت را می تواند تشخیص دهد. در حیواناتی که لاله گوش وسیع تری دارند، امواج بیشتری دریافت می شود. لاله گوش امواج صوتی را به داخل سوراخ شنوایی خارجی متمرکز می کند. در بعضی از حیوانات، گوش ها می توانند مانند آنتن های رادار برای جست و جوی اصوات حرکت کنند.
لاله گوش دارای یک سطح داخلی و یک سطح خارجی است. روی اسکلت آن را پوست خیلی نازکی پوشانده است که سخت به اسکلت اتصال دارد؛ بنابراین جایی برای باز شدن پوست وجود ندارد و آبسه های این ناحیه دردناک است (چون پوست آن به ویژه در جلو محکم به بافت زیر خود چسبیده و قابل جدا شدن نیست).قسمت پایین لاله گوش، نرمه گوش است و اسکلت غضروفی ندارد.لاله گوش ساختاری غضروفی دارد از این رو سوراخ کردن آن برای کاربردهای آرایشی آسان است.
قسمتی از لاله گوش که از بالا شروع می شود و پیچ می خورد و به پایین ادامه می یابد تا این که به نرمه می رسد، پیچه (یا حلزون helix) گوش نامیده می شود که در واقع همان کناره غضروفی لاله گوش است که روی آن را پوست پوشانده و محیط لاله گوش را دربرگرفته است.در جلوی پیچه و موازی با آن قسمتی به نام درون پیچه (آنتی هلیکس) قرار دارد. بخش بالایی درون پیچه دو شاخه دارد که به ساق بالایی و پایینی موسومند. بین این دو ساق حفره مثلثی قرار دارد. زیر ساق تحتانی (پایینی) حفره کوچکی به نام پیاله صدفک (cymba concha) قرار دارد و در زیر این حفره، حفره بزرگ تری به نام صدفک (کونکا) قرار دارد. صدف گوش در واقع همان بخش مرکزی فرورفته لاله گوش است.در جلوی حفره صدفی یک برآمدگی به نام زبانه (تراگوس) وجود دارد. در روبروی زبانه و در بالای نرمه گوش یک برآمدگی دیگر به نام زبانه بزرگ (آنتی تراگوس) وجود دارد.

لالۀ گوش (pinna)
(یا: برگچه) در گیاه شناسی، تقسیم اولیه برگ پروَش (شانه ای). در پستانداران، به قسمت خارجی گوش اطلاق می شود.