اصغا کردن

( مصدر ) گوش دادن گوش کردن .

اصغا کردن. [ اِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) اصغا فرمودن. استماع کردن. شنودن گفتار کسی را. گوش فراداشتن بسخن کسی. گوش دادن بسخن کسی : امیر سیف الدوله آن نصیحت مقبول داشت و بسمع رضا اصغا کرد و بدان راضی و همدستان شد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 855 ).
بر چنین صاحب چو شه اصغا کند
شاه و ملکش را ابد رسوا کند.انشا کندش روح و منقح کندش عقل
گردون کند املا و زمانه کند اصغا.و رجوع به اصغاء شود.