چوبی که در پشت دیوار شکسته نهند
بادیر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
بادیر. ( اِ ) پادیر. بادیز. چوبی که در میان دیوار و بر پشت دیوار شکسته نهند. ( آنندراج ). چوبی باشد که ازبرای استحکام بر پشت دیوار شکسته کشند تا نیفتد. ( اوبهی ). چوبی که در میان دیوارها جهت استحکام نهند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به پادیر و پادیز در همین لغت نامه شود.
کلمات دیگر: