مارسل پروست

مارسل پروست با نام کامل والنتین لویی ژرژ اوژن مارسل پروست (به فرانسوی: Valentin Louis Georges Eugène Marcel Proust) (زادهٔ ۱۰ ژوئیه ۱۸۷۱، درگذشت ۱۸ نوامبر ۱۹۲۲) نویسنده و مقاله نویس فرانسوی است. او به دلیل نگارش اثر عظیمش با عنوان در جستجوی زمان از دست رفته، یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ ادبیات قلمداد می شود.
در جستجوی زمان از دست رفته، (رمان ۷ جلدی) ترجمهٔ مهدی سحابی، نشر مرکز (۱۳۷۷)
ضد سنت بوو، خاطره های بامداد، ترجمه احمد پرهیزی، انتشارات مروارید، (۱۳۹۴)
مارسل پروست چهل روز پس از پایان خونین کمون پاریس در اوتوی (امروزه حومهٔ «پاریس») به دنیا آمد. پدرش آدرین پروست پزشکی سرشناس بود که دربارهٔ بیماری وبا در اروپا و آسیا تحقیق می کرد. مادرش ژن وی، زنی فرهیخته و علاقه مند به هنر و ادبیات فرزند یک دلال ثروتمند بورس بود. با آنکه مادرش یهودی بود اما مارسل با مذهب پدرش که کاتولیک بود رشد و پرورش یافت. او را روز ۵ اوت ۱۸۷۱ در کلیسا غسل تعمید دادند. تنها برادرش روبر که بعدها حرفهٔ پدر را دنبال کرد، در ۲۴ مارس ۱۸۷۳ متولد شد.
وی در سال ۱۸۸۲ وارد مدرسهٔ کندروسه شد. در سال ۱۸۸۶ در شانزلیزه با مری دو بنارداکی دختر یک اشراف زادهٔ لهستانی آشنا شد که در رمان در جستجوی زمان از دست رفته یکی از الگوهای ژیلبر سوان بود. در خلال سال های ۱۸۸۸–۹ در کندورسه به کلاس فلسفه رفت که دبیر آن «ماری آلفونس دارلو» (۱۹۲۱–۱۸۴۹) بر تربیت فکری او اثر بسیار گذاشت، با نشریهٔ ادبی دبیرستان به نام روو لیلاس همکاری کرد و پایش به محافل اشرافی باز شد. مارسل پروست در ۱۵ ژوئیه ۱۸۸۹ دیپلم ادبی گرفت. در نامه ای به آناتول فرانس (که در «جستجو» همان برگوت نویسنده است) می نویسد که از چهار سال پیش کتاب های او را حفظ کرده است.
در ماه نوامبر سال ۱۸۸۹ دورهٔ یک سالهٔ سربازی داوطلبانهٔ پروست در هنگ ۷۶ پیاده اورلئان آغاز شد. در ۱۹ مارس همان سال مادربزرگ پدری اش در ایلیه (الگوی کومبره در جستجو) درمی گذرد و در دوم ژوئیهٔ سال ۱۸۹۰ مادربزرگ مادری خود را از دست داد. او در این سال در دانشکدهٔ حقوق پاریس نام نویسی کرد. در سال ۱۸۹۱ گذشته از دانشکدهٔ حقوق بطور نامرتب در کلاس های آلبر سورل و آناتول لوروا بولیو در دانشکدهٔ علوم سیاسی و در کلاس های برگسون در سوربن شرکت کرد. دوستی وی با ژان پوکه (یکی دیگر از الگوهای ژیلبر سوان) در این سال آغاز شد. او تابستان را در کابور (یکی از الگوهای بلبک در «جستجو») گذراند.

مارسل پروست (زادهٔ ۱۰ ژوئیه ۱۸۷۱، درگذشت ۱۸ نوامبر ۱۹۲۲) نویسندهٔ معاصر فرانسوی است.
• «زمانی که هرروزه در اختیار داریم انعطاف پذیر است؛ شورهایی که در دل داریم آن را کش می آورد، شورهایی که در دل دیگران می انگیزیم آن را در هم می فشرد، و عادت آن را پر می کند.»، جلد دوم: در سایه دوشیزگان شکوفا، صفحهٔ ۲۴۳ -> در جستجوی زمان از دست رفته
• «خرد، کسب کردنی نیست؛ باید پس از سفری که جز ما کسی نمی تواند به آن برود، آن را کشف کنیم .»• «عشق، امری کاملاً باطنی و ذاتی و مربوط به نفس خود ما است و ما موجوداتی را که حقیقی باشند دوست نداریم، بلکه موجوداتی را دوست داریم که خود، آنها را آفریده ایم .»• «بگذار از انسان هایی که ما را شاد می سازند، قدردانی کنیم؛ آنها باغبانانی دوست داشتنی هستند که روح ما را شکوفا می سازند .»• «سفر راستین برای کشف کردن، رفتن به مکان های تازه نیست، بلکه یافتن نگاهی تازه است .»• «آن لطف و تغییر حالتی که بیهوده در عشق و سفر می جوییم، موسیقی به ما می دهد.»• «شادی زمان و مکان نمی خواهد کافی است دل بخواهد.»• «تنها رنج بردن به حد غایت است که ما را از رنج رهایی می بخشد.»• «زمان آدمها را دگرگون می کند اما تصویری را که از آنها داریم را ثابت نگه می دارد. هیچ چیز دردناکتر از دگرگونی آدم ها و ثبات خاطره نیست.»• «سفرِ اکتشافیِ حقیقی، جستجوی سرزمین های تازه نیست، بلکه دیدن با چشمان تازه است.»• «خرد دریافت کردنی نیست؛ ما خود باید آن را کشف کنیم و این کشف پس از سفری خواهد بود که هیچ تنابنده ای نمی تواند به جای ما در پیش بگیرد یا ما را از آن بی نیاز سازد.»• «اگر زندگی در عشق های مان تغییری پدید نیاورد خود بر آن خواهیم شد که چنین کنیم، یا دستکم چنین وانمود کنیم و از جدایی سخن بگوییم، بس که حس می کنیم همهٔ عشق ها و همه چیزها بشتاب به سوی بدرود روانند. می خواهیم اشک هایی را که برمی انگیزد بس پیش از فرا رسیدنش از دیدگان بباریم.» -> در جستجوی زمان از دست رفته
• پروست، مارسل. . ترجمهٔ مهدی سحابی. نشر مرکز. ۱۳۷۷ -> در جستجوی زمان از دست رفته