باربارا تاکمن

باربارا وِرتهایم تاکمن (به انگلیسی: Barbara Wertheim Tuchman) (زادهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۱۲ - درگذشتهٔ ۶ فوریهٔ ۱۹۸۹) گزارشگر و تاریخ نگار آمریکایی و برندهٔ جایزهٔ پولیتزر است.
مناسباتِ بریتانیا و اسپانیا از سال ۱۷۰۰ (۱۹۳۸) The Lost British Policy: Britain and Spain Since 1700
کتابِ مقدس و شمشیر (۱۹۵۶) Bible and Sword: England and Palestine from the Bronze Age to Balfour
تلگرامِ تسیمرمان (۱۹۵۸) The Zimmermann Telegram
توپ های ماه اوت (۱۹۶۲) ترجمهٔ محمد قائد، نشر ماهی، بهار ۱۳۹۳. The Guns of August
برج فرازان (۱۹۶۶) ترجمهٔ عزت الله فولادوند، چاپ اول، ۱۳۸۰،انتشارات سخن٫ برندهٔ عنوان کتاب ممتاز سال ۱۳۸۰ جمهوری اسلامی ایران، چاپِ جدید، نشر ماهی، ۱۳۹۲. The Proud Tower
استیلول و تجربه آمریکا در چین (۱۹۷۰) Stilwell and the American Experience in China, 1911–1945
(Notes from China (۱۹۷۲
آئینه دوردست: قرن فجیع چهاردهم (۱۹۷۸) A Distant Mirror: The Calamitous Fourteenth Century
(Practicing History (۱۹۸۱
تاریخ بی خردی، از تروا تا ویتنام (۱۹۸۴) ترجمهٔ حسن کامشاد، نشرِ کارنامه، ویراستِ سوم، چاپِ سوم، نوروزِ ۱۳۹۱. The March of Folly: From Troy to Vietnam
سلام اول (۱۹۸۸) ترجمهٔ حسن افشار، نشر ماهی، پاییز ۱۳۹۲. The First Salute: A View of the American Revolution
باربارا تاکمن در ۳۰ ژانویهٔ ۱۹۱۲ در نیویورک به دنیا آمد. تحصیلاتِ خود را در کالجِ رِدکلیف (وابسته به دانشگاه هاروارد) در ۱۹۳۳ به پایان رساند، و سال بعد را در زادگاهِ خویش و در توکیو برای «انجمن روابط اقیانوس آرام» کار کرد. پدرش، موریس وِرتهایم، بانکدارِ آمریکایی، چند سالی امتیازِ مجلهٔ نِیشِن را داشت و در آنجا کاری به دخترِ خود واگذاشت. در سال ۱۹۳۷ با سِمتِ خبرنگارِ خارجیِ این مجله به اسپانیا رفت و مراحلِ اولیهٔ جنگِ داخلیِ اسپانیا را به چشم دید و گزارش کرد. در مادرید، مدتی همراهِ نیروهای جمهوری خواه به محاصرهٔ قوای دشمن درآمد؛ و بعد در لندن برای مجلهٔ تبلیغاتیِ جمهوری خواهان مقاله نوشت و به آرمانِ آنان یاری رساند. در طول جنگ جهانی دوم، روزنامه نگار باقی ماند.
در سال ۱۹۳۹ با لِستر آر. تاکمن، که پزشکِ داخلی و استاد دانشگاهِ مَنهَتَن بود، ازدواج کرد. ثمرهٔ این ازدواج ۳ دختر بود.تاکمن در طولِ زندگی اش یازده کتاب نوشت، همه در زمینهٔ تاریخ. کتابِ اول وی دربارهٔ مناسباتِ بریتانیا و اسپانیا از سال ۱۷۰۰ به این طرف بود. نخستین کار جدیِ او در عالمِ نویسندگی کتابِ کتاب مقدس و شمشیر بود که روایتی است از جغرافیایِ بغرنجِ سیاسیِ فلسطین و اقداماتِ نابه سامانِ گذشته در چاره جویی برای مشکلاتِ منطقه. با نوشتنِ توپ های ماهِ اوت که وصفِ مهیجی است از پیش درآمدِ سیاسیِ درگیری در آغازِ عملیاتِ نظامیِ جنگ جهانی اول، جایزهٔ پولیتزرِ ۱۹۶۳ را ازآنِ خود نمود. استیلوِل و تجربهٔ آمریکا در چین جایزهٔ پولیتزر را در سال ۱۹۷۲ و برای بارِ دوم نصیب نویسنده کرد.
باربارا تاکمن هرچه پا به سنّ گذاشت به گذشته بیشتر روی آورد. کتابِ آیینهٔ دوردست: قرنِ فجیعِ چهاردهم (۱۹۷۸) تصویرِ تأثرانگیز و ویرانگری های جنگ و ستیز و بیماریِ طاعون (مرگِ سیاه) در جامعهٔ قرونِ وسطایِ اروپاست.

باربارا تاکمن (۱۹۱۲–۱۹۸۹) گزارشگر و تاریخ نگار آمریکایی بود.
• «درحالی که بشر در همه علوم دیگر پیشرفت داشته است، در علم حکومت داری متوقف مانده و امروز جهان بهتر از سه یا چهارهزار سال پیش اداره نمی شود». از ابتدا شروع کنیم: فرمانروایان «تراوا» به هر دلیل که بگویم می بایست بدگمان می بودند که حقه ای در کار یونان است؛ پس چرا با وجود این، آن اسب چوبی مشکوک را به درون قلمرو خود کشیدند؟ چرا وزرای «جورج سوم» یکی پس از دیگری به جای صلح و دوستی با مهاجرنشین های آمریکایی، آنان را تحت فشار گذاشته اند؟ چرا ناپلئون بناپارت و پس از آن آدولف هیتلر با وجود بلایایی که سر پیشینیان شان آمده بود، باز به روسیه حمله کردند. پیروی حکومت ها از سیاست های مغایر با منافع خویش، یکی از پدیده های مشهود تاریخ، صرف نظر از زمان و مکان است. انسان ظاهراً در حکومت بیش از هر رشته دیگر بشری، بی کفایتی نشان می دهد. خرد، در این رهگذر کمتر به کار می افتد و اغلب ناکام می ماند؛ چراکه زمامداران، خلاف عقل و منافع خردمندانه خویش عمل می کنند»• «حکومت ها در مقابله با خطر، یا آنچه خطر می پندارند، معمولأ می کوشند آن را سرکوب کنند و به ندرت در صدد بررسی و فهم و تبیین آن بر می آیند.»• «هیچ چیز نامنصفانه تر از این نیست که دربارهٔ گذشتگان با اندیشه های کنونی داوری کنیم. دربارهٔ اخلاق هر چه می خواهند بگویند؛ ولی خردمندی سیاسی قطعاً متغیر است.»• «خشک مغزی منشأٔ خود فریبی است و در حکومت نقش بسیار بزرگی دارد و عبارت از این است که اوضاع و احوال را بر مبنای تصورات ثابت و پیش ساخته ارزیابی کنیم و علائم و قرائن مخالف را نادیده بگیریم یا مردود بشماریم و به پیروی از ارزوهای خود عمل کنیم و واقعیت ها را گردن ننهیم.»• «اوج هنر حکمرانی این است که ذهن چنان باز باشد که در یابد فلان سیاست به جای سود زیان می آورد، و شخص اعتماد به نفس لازم را داشته باشد که به این امر اذعان کند، و عقل کافی که مشی پیشین را وارونه گرداند.»• «دموکراسی سیاسی که معمولاً با امریه حاصل نمی شود و باید آهسته آهسته و در نتیجه تلاش و مبارزه در طی قرون گام با گام به دست آید.»• «سؤ حکومت وقتی بی خردی محسوب می شود که در سیاستی آشکارا غیر عملی یا بی ثمر احمقانه لجاجت ورزیم.»• «در جست و جوی معنا نباید فراموش کرد که خدایان تصوری در اذهان آدمیان بیش نیستند و آفریده انسانند، نه بالعکس. ایزدان را ما اختراع می کنیم و به وجودشان نیازمندیم تا به چیستان زندگی بر روی زمین مفهوم و مقصود بخشند، تا پدیدهٔ های شگفت و بی قاعده طبیعت، حوادث اتفاقی، و از همه بالاتر، رفتار نابخردانه انسانی را تبیین کنند. خدایان هست شده اند تا بار سنگین جمله چیزهایی را بر دوش کشند که نمی توان درک کرد مگر با مداخله یا تدبیر ماورأ الطبیعه.»• «بیش از امروز به ارزش ها و معیارها اطمینان داشتند، معصوم تر بودند به این مفهوم که امیدشان به بشریت بیشتر بود؛ اما نه از آرامش بیشتر بهره می بردند و نه آرام تر می زیستند.»