یاسمین سینایی (زاده ۱۳۴۸) هنرمند و مجسمه ساز ایرانی است.
«عاشقانه» در فرهنگسرای نیاوران (۱۳۸۷): سینایی در این نمایشگاه به زنان عاشق در تاریخ و اساطیر پرداخت. این پیکره ها نیم تنه یا فیگورهای بزرگی هستند که گاه در محراب یا در تابوت قرار داده شده اند و همراه با انار، پرنده، گل شمعدانی، شمع های سیاه، شعرهایی از فروغ فرخزاد یا احمد شاملو آورده شدند و فضای نمایشگاه نورپردازی ویژه ای داشت. سینایی یک سال روی این پروژه کار کرده است.خود دربارهٔ این نمایشگاه نوشته است: به دنبال زنان عاشق تاریخ به راه افتادم آنها را در کتاب ها جستم داستان آنها را از دیگران پرسیدم و از زبان دوست و غریبه شنیدم، در راه داستان این زنان مرا با خود برد رابعه (نخستین شاعر زن عرب) را فهمیدم و شیرین را تحسین کردم در اشعار عاشقانه به دنبال تصاویر زیبا گشتم زنان عاشق گم نام بسیاری را نیز یافتم زنان عاشق را دنبال کردم و رد آنها را در میان اساطیر خدایان باستان پیدا کردم زنانی را یافتم که جانشان را در راه عشق گذاشتند و عاشقانی که جان دیگران را در راه عشق گرفتند آبسال سوخت و زلیخا ترد شد افلیا غرق شد و پاکی او با گلهای سپید یکسان شد.آفرودیت عشق به آدونیس را هر بهار با شکفتن گلی سرخ رنگ به یادمان می آورد در سفرم به دنبال زنان عاشق، زنان عاشق مشهور زیادی را شناختم و داستان زنانی بی نام و نشان بیشتری را یافتم حاصل این سفر نه تصویر زیبا بود و نه رنگ نه شعر و نه داستان آنچه برایم باقی ماند تنها یک احساس بود تنها عشق بود.
«فرشتگان» در نگارخانه سیلک (۱۳۸۶): این نمایشگاه شامل مجسمه های یاسمین سینایی و عکس های علی زارع بود. ایده این نمایشگاه از نمایشگاه قبلی یاسمین در یک کلیسا آمده بود که مجسمه هایی از فرشتگان غمگین و سیاه پوش به نمایش گذاشته بود.آن ها در معرفی نمایشگاه نوشته بودند:چند سالی است فرشتگان درونم را در قفس محبوس کرده ام. آنها را به سوگ نشانده ام و بال پروازشان را با میخ هایی بزرگ بر دیواری سخت کوبیده ام. زمزمه کنان آواز سکوتشان را در گوشم خواندند و من با آنها هم آواز شدم. فرشته گان در سوگند، وقت آن است که درب قفس را بگشایم. وقت آن است که با سفیدی رنگ، مرهمی بگذارم بر بال های زخمی شان و با آواز، پروازشان را بدرقه کنم
نمایشگاه گروهی آثار هنرمندان تجسمی ایرانی در کشور پرتغال (۱۳۸۴)
او ۱۰ نمایشگاه انفرادی در ایران، قطر و دبی داده و در ۵۰ نمایشگاه گروهی شرکت کرده است. از جمله نمایشگاه هایش می توان به نمایشگاه مجسمه های «عاشقانه» در فرهنگسرای نیاوران (۱۳۸۷) و «فرشتگان» در نگارخانه سیلک (۱۳۸۶) اشاره کرد. او بیشتر از تکنیک خمیر کاغذ استفاده می کند.
یاسمین سینایی زاده سال ۱۳۴۸ در خانواده ای هنرمند است. مادرش گیزلا وارگا سینایی نقاش است و پدرش خسرو سینایی کارگردان. او در رشته گرافیک تحصیل کرده است ولی در ۱۰ سال اخیر بیشتر در رشته مجسمه سازی کار می کند. همچنین ۱۵ سال است که نقاشی تدریس می کند.
او هم اکنون مدیر گروه آموزشی موزه ای در چمدان می باشد، این گروه را با هدف اشاعه فرهنگ صحیح آموزش هنری دایر نموده است.
«عاشقانه» در فرهنگسرای نیاوران (۱۳۸۷): سینایی در این نمایشگاه به زنان عاشق در تاریخ و اساطیر پرداخت. این پیکره ها نیم تنه یا فیگورهای بزرگی هستند که گاه در محراب یا در تابوت قرار داده شده اند و همراه با انار، پرنده، گل شمعدانی، شمع های سیاه، شعرهایی از فروغ فرخزاد یا احمد شاملو آورده شدند و فضای نمایشگاه نورپردازی ویژه ای داشت. سینایی یک سال روی این پروژه کار کرده است.خود دربارهٔ این نمایشگاه نوشته است: به دنبال زنان عاشق تاریخ به راه افتادم آنها را در کتاب ها جستم داستان آنها را از دیگران پرسیدم و از زبان دوست و غریبه شنیدم، در راه داستان این زنان مرا با خود برد رابعه (نخستین شاعر زن عرب) را فهمیدم و شیرین را تحسین کردم در اشعار عاشقانه به دنبال تصاویر زیبا گشتم زنان عاشق گم نام بسیاری را نیز یافتم زنان عاشق را دنبال کردم و رد آنها را در میان اساطیر خدایان باستان پیدا کردم زنانی را یافتم که جانشان را در راه عشق گذاشتند و عاشقانی که جان دیگران را در راه عشق گرفتند آبسال سوخت و زلیخا ترد شد افلیا غرق شد و پاکی او با گلهای سپید یکسان شد.آفرودیت عشق به آدونیس را هر بهار با شکفتن گلی سرخ رنگ به یادمان می آورد در سفرم به دنبال زنان عاشق، زنان عاشق مشهور زیادی را شناختم و داستان زنانی بی نام و نشان بیشتری را یافتم حاصل این سفر نه تصویر زیبا بود و نه رنگ نه شعر و نه داستان آنچه برایم باقی ماند تنها یک احساس بود تنها عشق بود.
«فرشتگان» در نگارخانه سیلک (۱۳۸۶): این نمایشگاه شامل مجسمه های یاسمین سینایی و عکس های علی زارع بود. ایده این نمایشگاه از نمایشگاه قبلی یاسمین در یک کلیسا آمده بود که مجسمه هایی از فرشتگان غمگین و سیاه پوش به نمایش گذاشته بود.آن ها در معرفی نمایشگاه نوشته بودند:چند سالی است فرشتگان درونم را در قفس محبوس کرده ام. آنها را به سوگ نشانده ام و بال پروازشان را با میخ هایی بزرگ بر دیواری سخت کوبیده ام. زمزمه کنان آواز سکوتشان را در گوشم خواندند و من با آنها هم آواز شدم. فرشته گان در سوگند، وقت آن است که درب قفس را بگشایم. وقت آن است که با سفیدی رنگ، مرهمی بگذارم بر بال های زخمی شان و با آواز، پروازشان را بدرقه کنم
نمایشگاه گروهی آثار هنرمندان تجسمی ایرانی در کشور پرتغال (۱۳۸۴)
او ۱۰ نمایشگاه انفرادی در ایران، قطر و دبی داده و در ۵۰ نمایشگاه گروهی شرکت کرده است. از جمله نمایشگاه هایش می توان به نمایشگاه مجسمه های «عاشقانه» در فرهنگسرای نیاوران (۱۳۸۷) و «فرشتگان» در نگارخانه سیلک (۱۳۸۶) اشاره کرد. او بیشتر از تکنیک خمیر کاغذ استفاده می کند.
یاسمین سینایی زاده سال ۱۳۴۸ در خانواده ای هنرمند است. مادرش گیزلا وارگا سینایی نقاش است و پدرش خسرو سینایی کارگردان. او در رشته گرافیک تحصیل کرده است ولی در ۱۰ سال اخیر بیشتر در رشته مجسمه سازی کار می کند. همچنین ۱۵ سال است که نقاشی تدریس می کند.
او هم اکنون مدیر گروه آموزشی موزه ای در چمدان می باشد، این گروه را با هدف اشاعه فرهنگ صحیح آموزش هنری دایر نموده است.
wiki: یاسمین سینایی