حبیب یغمایی

حبیب یغمایی , (زاده ۱۲۸۰ خورشیدی در خور ناحیهٔ جندق از بخش خور و بیابانک - درگذشتهٔ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۶۳ تهران)، محقق ادبی، روزنامه نگار، و شاعر ایرانی معاصر بود.
جغرافیای جندق و بیابانک، ۱۳۰۴
علم قافیه، ۱۳۴۰
دخمه ارغون[داستان} * گلستان سعدی (تصحیح)
گرشاسب نامه، اسدی طوسی (تصحیح)، ۱۳۱۷
منتخب شاهنامه (تصحیح)
ترجمه تفسیر طبری (تصحیح)، ۱۳۳۹-۱۳۴۴
قصص الانبیا، ابواسحاق نیشابوری (تصحیح)، ۱۳۴۰
نمونه نظم و نثر فارسی، ۱۳۴۳
فردوسی در شاهنامه، ۱۳۵۴
غزلیات سعدی (تصحیح)، ۱۳۶۱
حبیب یغمایی در سال ۱۲۸۰ خورشیدی در شهرک خور، مرکز ناحیهٔ جندق و بیابانک زاده شد. پدرش حاج میرزا اسدالله منتخب السادات خوری بود. از طرف مادر تبار او به یغمای جندقی می پیوست. منتخب السادات در سال 1363 درگذشت. دوران کودکی حبیب در خور به سر آمد. در مکتب خانه ها نزد ملایان محلی نخست قرآن را آموخت و سپس به کسب دانش های مقدماتی روی آورد. از کودکی طبع موزون او بر همگان آشکار شد و برخی خواسته های خود را به زبان شعر بیان می کرد. دوستان و معاشران منتخب السادات به رغم زندگی در روستایی خرد و کم جمعیت همه اهل فضل و ادیب و شاعر بودند.
حبیب هنوز ده یازده سال بیش نداشت که در سال ۱۲۸۸ دستجات کاشی به سرکردگی نایب حسین کاشی و پسرش ماشاءالله خان کاشی برای نخستین بار به بیابانک وارد شدند. اینان از جلوی نیروهای مشروطه خواه بختیاری فرار کرده و خود را به این ناحیه رسانده بودند. منتخب السادات و فرزندانش را دستگیر کردندو اموالشان به غارت رفت. ماشاءالله خان که نسبت به پدرش متعادل تر بود چون دانست منتخب السادات شاعر است و در امور دیوانی و منشیگری تسلط دارد او را به دبیری خود برگزید و مأمور کرد منظومه ای مفصل در گزارش کارها و لشکرکشی هایش بسراید. این منظومه با نام فتح نامهٔ نایبی که در چند هزار بیت در مدتی کوتاه و به اجبار سروده شده، هر چند از حیث ادبی و هنری واجد ارزش نیست، اما اصیل ترین روایت از ماجراجویی های این گروه آشوبگر است.
حبیب در سال ۱۲۹۵ عازم دامغان شد تا در مدارس آنجا به تحصیل بپردازد و در آنجا نخست در مدرسهٔ ناظمیه به تحصیل مشغول شد. در سال ۱۳۰۰ حبیب یغمایی از دامغان رهسپار تهران شد. نخست در مدرسهٔ آلیانس به تحصیل پرداخت. سپس در دارالمعلمین مرکزی به ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ ادبی مشغول شد. در آنجا از محضر استادان نامی آن روزگار چون ابوالحسن فروغی (رئیس دارالمعلمین) و عباس اقبال بهره برد، و عباس اقبال بود که او را به کار نویسندگی و تحقیقات ادبی رهنمون شد. در همین دوره با مجتبی مینوی که او نیز در دارالمعلمین تحصیل می کرد آشنایی یافت. مینوی سال ها بعد به اروپا رفت و زمانی که حبیب یغمایی مجلهٔ یغما را به راه انداخت از همان ابتدا به همکاری با مجلهٔ یغما پرداخت و در سالهای نخست در هر شماره مقاله ای علمی از مجتبی مینوی درج شده است.

حبیب یغمایی با تخلُّص حبیب (۱۹۰۱ خور، جندق - ۱۴ مه ۱۹۸۴، تهران) مقام دار فرهنگی، آموزگار ادبیات فارسی، پژوهشگر ادبی، روزنامه نگار و مدیر مجلهٔ برجستهٔ یغما، متن ویرای کهن و شاعر ایرانی بود.
• «برای نسل خود ما که کار مطبوعات ادبی را در سال های اخیر شروع کردیم همیشه مجلهٔ یغما در کنار مجلهٔ راهنمای کتاب و نگین و سخن و چندین نشریهٔ دیگر، یک الگو بود و برای اینکه کار خود را در مجلهٔ کلک آغاز کنیم یکی از نشریاتی که چندین بار از شمارهٔ اول تا آخر ورق می زدم و نگاه می کردم و الهام می گرفتم مجلهٔ یغما بود و آنچه که در نهایت در یغما، در بخارا و کلک آموختیم توجه به مسألهٔ فرهنگ ملی ایران و زبان فارسی و حفظ و توسعه و گسترش آن بود که یکی از اهداف ما شد، هدفی که از حبیب یغمایی آموختیم. خودشان می گویند:”محرک بنده در انتشار مجلهٔ یغما صرفاً عشق و علاقه به زبان فارسی بود.»، ۱۳۹۵ -> علی دهباشی