ابراهیم صفایی (زاده ۳۰ آبان ۱۲۹۲ خورشیدی - ۱۹۱۳م-) نویسنده، روزنامه نگار و تاریخ نگار پیشین ایرانی است.
او در مدرسهٔ آمریکایی ملایر و همدان درس خواند. در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در اهواز، روزنامهٔ خوزستان را نشر داد، سپس در تهران هفته نامهٔ عسس را. آثاری در زمینهٔ شعر و بررسی های تاریخی نگاشت. همچنین به بررسی های ادبی پرداخت. او داستانی با عنوان «قصهٔ کنار دریا» در سال ۱۳۳۷ نیز نوشته است. از آثار او «نهضت ادبی ایران در عصر قاجار (۱۳۳۳)» مشهور است و همچنین تاریخ ملایر.
صفایی پس از گذراندن دورهٔ تحصیلات در رشته حقوق و ادبیات و تصدی پاره ای از مشاغل اداری، قضایی و فرهنگی به کار پژوهش در تاریخ پرداخت. او در ۱۳۴۷ خورشیدی به تأسیس «انجمن تاریخ» همت گماشت و نشریهٔ «پژوهش انجمن» را تا خرداد ۱۳۵۷ بطور فصلی انتشار داد. در ۱۳۴۹ به عضویت «کنگره تاریخ» و در سال بعد به عضویت «کنگره تاریخ و فرهنگ ایران» و در ۱۳۵۱ به عضویت «انجمن تاریخ فرهنگستان» درآمد.
او در مدرسهٔ آمریکایی ملایر و همدان درس خواند. در سال ۱۳۱۵ خورشیدی در اهواز، روزنامهٔ خوزستان را نشر داد، سپس در تهران هفته نامهٔ عسس را. آثاری در زمینهٔ شعر و بررسی های تاریخی نگاشت. همچنین به بررسی های ادبی پرداخت. او داستانی با عنوان «قصهٔ کنار دریا» در سال ۱۳۳۷ نیز نوشته است. از آثار او «نهضت ادبی ایران در عصر قاجار (۱۳۳۳)» مشهور است و همچنین تاریخ ملایر.
صفایی پس از گذراندن دورهٔ تحصیلات در رشته حقوق و ادبیات و تصدی پاره ای از مشاغل اداری، قضایی و فرهنگی به کار پژوهش در تاریخ پرداخت. او در ۱۳۴۷ خورشیدی به تأسیس «انجمن تاریخ» همت گماشت و نشریهٔ «پژوهش انجمن» را تا خرداد ۱۳۵۷ بطور فصلی انتشار داد. در ۱۳۴۹ به عضویت «کنگره تاریخ» و در سال بعد به عضویت «کنگره تاریخ و فرهنگ ایران» و در ۱۳۵۱ به عضویت «انجمن تاریخ فرهنگستان» درآمد.
wiki: ابراهیم صفایی